Τα νέα έσκασαν σαν βόμβα το πρωινό της Κυριακής στους κύκλους της μόδας. Ο συνεργάτης και πρόεδρος του ελβετικού κολοσσού Richmont Γιόχαν Ρούμπερτ με θλίψη ανακοίνωσε ότι ο Αλμπέρ Ελμπάζ άφησε το Σάββατο την τελευταία του πνοή υποκύπτοντας στη νόσο Covid-19. Μεταξύ άλλων, ο κύριος Ρούμπερτ επαίνεσε το «προοδευτικό όραμα της μόδας» του Ελμπάζ και συμπλήρωσε ότι «εργάστηκε για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του για την έξυπνη μόδα που νοιάζεται». Εγινε δυστυχώς, ο δεύτερος διάσημος σχεδιαστής που υπέκυψε στον κορονοϊό, μετά τον Κένζο Τακάντα που απεβίωσε τον περασμένο Οκτώβριο στο Παρίσι.
Λατρεμένος όχι μόνο από τις διάσημες πελάτισσές του αλλά και από τους συναδέλφους του, ο Ελμπάζ ήταν ένας σπάνιος χαρακτήρας στη μόδα, ένας αυθεντικά αισιόδοξος και γενναιόδωρος σχεδιαστής τόσο με τις δημιουργίες του όσο και στον τρόπο που συμπεριφέρθηκε κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Εγινε γνωστός για το ευφυές, αφοπλιστικό χιούμορ του, το οποίο έγινε το δυνατό του χαρτί για την καταπολέμηση των ανασφαλειών του. Αυτοσαρκαζόταν δημόσια για τα κιλά του και συχνά ανέφερε ότι οι αδύνατες σιλουέτες ήταν η φαντασία που επηρέασε το έργο του, μια φαντασία που κατάφερε να μετατρέψει σε άνετα και ελαφρώς εκκεντρικά ρούχα.
Ο Αλμπέρ Ελμπάζ γεννήθηκε στην Καζαμπλάνκα στις 12 Ιουνίου 1961, και μεγάλωσε στο Ισραήλ. Η μητέρα του ήταν ζωγράφος και ο πατέρας του colorist σε κομμωτήριο. Αν και ως παιδί ονειρευόταν να γίνει γιατρός (αποκαλούσε τον εαυτό του τρομερά υποχόνδριο) η μόδα αποδείχθηκε καλύτερη οδός για να βοηθήσει τους ανθρώπους. Αφού σπούδασε σχέδιο στο Shenkar College of Engineering, Design and Art στο Τελ Αβίβ στα μέσα της δεκαετίας του 1980 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου έγινε βοηθός του σχεδιαστή Τζέφρι Μπιν. Το 1996 μετακόμισε στο Παρίσι για να γίνει επικεφαλής της prêt-à-porter σειράς στον οίκο Guy Laroche και δύο χρόνια αργότερα, ο Ιβ Σεν Λοράν επέλεξε τον Ελμπάζ για να συνεχίσει το έργο του, σχεδιάζοντας τις γυναικείες ready-to-wear συλλογές για τον ομώνυμο οίκο. Δυστυχώς αυτό το όνειρο τελείωσε σύντομα, καθώς ο όμιλος Gucci αγόρασε τον οίκο το 1999 και ο Ελμπάζ απολύθηκε με fast-forward διαδικασίες για να αναλάβει ο Tομ Φορντ. Αυτό το τεράστιο για τον ίδιο χτύπημα στάθηκε η αφορμή για να θέσει τα δικά του ερωτηματικά.
Το 2001, συνάντησε την Σο-Λαν Γουάνγκ μια Κινέζα , πρώην μεγιστάνας μέσων μαζικής ενημέρωσης με έδρα την Ταϊβάν, μέλος μιας κοινοπραξίας που είχε αγοράσει τον οίκο Lanvin και την έπεισε να «ξυπνήσει την ωραία κοιμωμένη», όπως το είχε θέσει. Η συνεργασία τους οδήγησε σε μια αισθητική άνθιση καθώς ο Ελμπάζ πειραματίστηκε με φορέματα κατασκευασμένα με μία ραφή και ρούχα που κατάφεραν να είναι τόσο πληθωρικά όσο και κομψά, ξεπερνώντας τα όρια μεταξύ κλασικού και μοντέρνου. Γνωστός για τα ντραπέ σατέν υφασμάτα που δούλευε απευθείας στο σώμα ο Ελμπάζ τόνιζε συχνά την τέχνη του χειροποίητου στη μόδα αφήνοντας τις άκρες ξεφτισμένες. Όταν έφτασε στον Lanvin, παρέλαβε έναν μικρό οίκο μόδας που επικεντρωνόταν κυρίως σε ανδρικά ρούχα και αρώματα και με επιμονή κατάφερε να τινάξει από πάνω τη σκόνη του γαλλικού οίκου που ιδρύθηκε το 1889 από τη Ζαν Λανβέν μεταμορφώνοντας τον σε ένα ατελιέ σύγχρονης γυναικείας μόδας με παριζιάνικη υπογραφή. Τα κοκτέιλ φορέματά του, πολλά από αυτά με βαριά φερμουάρ και τολμηρά αξεσουάρ, επαινέθηκαν από τους μεγαλύτερους σταρ όπως η Μπιγιόνσε, η Μισέλ Ομπάμα, η Νάταλι Πόρτμαν και ο Φαρέλ Γουίλιαμς. Μάλιστα η αγαπημένη του Νάταλι Πόρτμαν τον αποκάλεσε κάποτε τον «απόλυτο φιλόσοφο-μέντορα της μόδας». Λάτρης των συλλογισμών-συνειρμών της μόδας, ο Ελμπάζ επέστρεφε συχνά στη λέξη «επιθυμία», ένα συναίσθημα που ένιωσε πηγαία όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το αρχείο της Λανβέν, της οποίας τα φορέματα από τη δεκαετία του ’30 θεωρούνται μέχρι σήμερα θαύματα ντελικάτης θηλυκότητας.
Οι διακρίσεις άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη: το 2005 έλαβε το Διεθνές Βραβείο από το Συμβούλιο Σχεδιαστών Μόδας της Αμερικής, το 2007 ανακηρύχθηκε ένας από τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους του περιοδικού Time ενώ το 2016, η γαλλική κυβέρνηση τον τίμησε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.
«Είπα στον εαυτό μου: «Ξέρεις ότι πρόκειται να κάνουμε συλλογές για γυναίκες, θα δώσουμε έμφαση στην επιθυμία, την επιθυμία στη μόδα, την επιθυμία στα σχέδια», δήλωσε σε συνέντευξη του 2012. «Επέμενα πάρα πολύ στο σχεδιασμό γιατί προέρχομαι από τον οίκο του Τζέφρι Μπιν ο οποίος τον υπηρετούσε πιστά και στη συνέχεια τον οδηγήσαμε στην επιθυμία, στις γυναίκες, στην πραγματικότητα, να αφουγκράζεται το σήμερα».
Ο Ελμπάζ είχε τρομερό ενδιαφέρον στη συζήτηση, ήταν από τους πιο ετοιμόλογους και πνευματώδεις σχεδιαστές της βιομηχανίας και εμπιστευόταν τρομερά το ένστικτό του. «Δουλεύω κυρίως με τη διαίσθηση. Κάθε φορά που σκέφτομαι πάρα πολύ και προσπαθώ να εξορθολογίσω το ζήτημα, δεν λειτουργεί. Νομίζω ότι η διαίσθηση είναι η ουσία της δημιουργίας», δήλωσε το 2014.
«Η δουλειά μας ως σχεδιαστές είναι να ακούμε, να κατανοούμε. Ολη μου την καριέρα, δούλευα πάντα με γυναίκες και για γυναίκες », ανέφερε το 2019. Πράγματι, ο Ελμπάζ σκεφτόταν συνεχώς τις γυναίκες: τον τρόπο ζωής τους, τις ανάγκες της γκαρνταρόμπας τους, τα συναισθήματά τους. «Δεν είμαι εδώ για να κάνω ένα look», εξήγησε σε συνέντευξή του το 2007. «Πρέπει να ακολουθήσεις τις ανάγκες τους. Αυτή είναι η όλη ιδέα του σχεδιασμού».
Ομως πέρα από ένα επιτυχημένο sneaker, ο Ελμπάζ δεν κατάφερε ποτέ να δημιουργήσει μια It-τσάντα αυτή που θα μπορούσε να κάνει τον οίκο να ξεχωρίζει μέσα σ’έναν κόσμο που κυριαρχείται από αξεσουάρ και έπειτα από επανειλημμένες συγκρούσεις με την αυστηρή Γουάνγκ για το μέλλον του οίκου Lanvin, απολύθηκε, αφήνοντας αποσβολωμένη τη βιομηχανίας της μόδας.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια περιπλανήθηκε στον κόσμο, κάνοντας συναντήσεις στη Silicon Valley και την Ελβετία και επιλέγοντας λίγες μόνο συνεργασίες με brands όπως Tod’s, Converse, Lancôme, Le Sportsac και Frédéric Malle προσπαθώντας στο μεσοδιάστημα να αποφασίσει τα επόμενα βήματά του.
Η απάντησή του ήρθε με το τελευταίο του πρότζεκτ το AZ Factory, το οποίο υποστηρίχθηκε οικονομικά από τον ελβετικό όμιλο Richemont, και βασίστηκε στην ιδέα να δημιουργεί πρωτοποριακά ρούχα που δίνουν λύση στα προβλήματα των γυναικών, σε πιο προσιτές τιμές. «Στόχος μας είναι να προφέρουμε χρήσιμες ενδυματολογικές λύσεις που απευθύνονται σε γυναίκες κάθε σωματότυπου, κάθε ηλικίας. Μας ενδιαφέρει η ίδια η ζωή και όχι απλώς το lifestyle», δήλωσε πριν μερικούς μήνες για το AZ Factory. «Θέλαμε να δώσουμε ευκολία στις γυναίκες», ανέφερε για τα πολυμορφικά φορέματά του με φερμουάρ και ακατέργαστες άκρες, δύο από τα χαρακτηριστικά σχεδιαστικά του στοιχεία στον οίκο Lanvin, όπως και τα επιβλητικά κοσμήματα τα οποία φρόντισε να παρουσιάσει σε γενναίες δόσεις.
«Ο κόσμος έχασε έναν θρύλο», δήλωσε η ομάδα του στο AZ Factory. «Η δύναμη του οράματός του, η εξαιρετική φαντασία του, η λατρεία του για τις γυναίκες και η ευγενική του καρδιά τροφοδότησαν το τελευταίο του δώρο στη ζωή μας: το AZ Factory. Ζούσε για τη μόδα και ήμασταν όλοι τυχεροί που γίναμε μέρος αυτής της περιπέτειας, με το πρότζεκτ του Alber να επαναφέρει τη μόδα που νοιάζεται. Αλμπέρ, όλοι θα κουβαλάμε την αποστολή σου στις καρδιές μας, και τη γενναιοδωρία σου στη ζωή μας».
