Έχει χαρακτηριστεί από κύκλους της καλλιτεχνικής κάστας ως το απόλυτο icon των 40s, που συνδυάζει αβίαστα την γοητευτική μορφή μιας femme fatale με το χολιγουντιανό αέρα μιας ηθοποιού. H Rita Hayworth –σήμερα συμπληρώνονται 33 χρόνια από το θάνατό της- στήριξε τον συγκεκριμένο τίτλο στην εισπρακτική επιτυχία της φιλμ νουάρ, “Gilda” του Charles Vidor. H Gilda έμελλε να είναι ο ρόλος που “ξεκλείδωσε” τον ερωτισμό της Hayworth, λαμβάνοντας διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς.

“Ο ρόλος της Gilda αποτελεί την καλύτερη ερμηνεία της Hayworth. Η ταινία που γυρίστηκε αμέσως μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αντλεί τη δύναμή της από τη μείξη πολλών κινηματογραφικών ειδών, καθώς κι από την αλληλεπίδραση των κεντρικών ρόλων. Η Gilda αποτελεί τη χρυσή τομή ανάμεσα στα σκληροπυρηνικά φιλμ νουάρ και στα μελοδράματα της δεκαετίας του ’40. Η ταινία που είναι εμποτισμένη με μοντέρνα αισθητική, πραγματεύεται με θαρραλέο τρόπο κρίσιμα σεξουαλικά προβλήματα”, έλεγαν οι κριτικοί της εποχής.

View this post on Instagram

#Ritahayworth #Gilda

A post shared by Rita Hayworth (@rita_hayworth) on

Tο κόστος των ρούχων της Gilda

Εκτός από το υποκριτικό της ταλέντο, που αναβλύζει Αφροδίτες από τους αφρούς, η Gilda άφησε ένα μεγάλο αποτύπωμα και στη βιομηχανία της μόδας. Λέγεται ότι η ταινία είχε μια από τις μεγαλύτερες γκαρνταρόμπες ταινιών όλων των εποχών. Τα ρούχα έπρεπε να δείχνουν αισθησιακά, αλλά όχι πρόστυχα, επιβλητικά, αλλά και μοιραία.

Η Hayworth είχε ήδη καθιερωθεί στο μυαλό του κοινού ως πρωταγωνίστρια, γι΄αυτό και η εταιρεία παραγωγής επένδυσε πολλές χιλιάδες δολάρια σε ρούχα για να ντύσει τη «Θεά της Αγάπης» για αυτή την ταινία. Μόνο οι δύο γούνες της κόστιζαν 100.000 δολάρια και κατά τη διάρκεια της ταινίας είχε αλλάξει 29 φορές. Παρόλα αυτά η ταινία διατήρησε τη στυλιστική της αίγλη για τα πανέμορφα φορέματά της. Άλλωστε ποιος μπορείς να ξεχάσει τον αισθησιακό χορό της Hayworth, καθώς τραγουδούσε το “Put the blame on mame” – με ντουμπλαρισμένη φωνή από την Anita Kert Ellis – φορώντας το εμβληματικό στράπλες σατέν φόρεμα από τον Jean Louis.

Σύμφωνα με τους κριτικούς της εποχής, «δεν υπήρχε ποτέ γυναίκα σαν τη Gilda» και σαφώς, δεν υπήρχε ποτέ ντουλάπα σαν τη δική της. Τα ρούχα σχεδιάστηκαν από τον Jean Louis και φέρεται να κόστισαν γύρω στα 60.000 δολάρια. Η ομορφιά της Rita ήταν ο μύθος του pin-up και το 1949 τα χείλη της ψηφίστηκαν ως τα καλύτερα στην κινηματογραφική βιομηχανία από το Artist’s league of America.

H ιστορία πίσω από το iconic στραπλες φόρεμα

Με σχέδιο εμπνευσμένο από τoν διάσημο Αμερικανό ζωγράφο, John Singer Sargent, ο σχεδιαστής Jean Louis δημιούργησε για τη Miss Hayworth ένα φετιχιστικό μαύρο σατέν στράπλες φόρεμα, με γάντια μήκους μέχρι τον αγκώνα. Μάλιστα ο χορογράφος Jack Cole εμπνεύστηκε από το φόρεμα, γεγονός που έφερε στη μεγάλη οθόνη το πιο καλλίπυγο στριπτίζ των εποχών.

View this post on Instagram

🎥Gilda 1946. Directed by Charles Vidor🎥 Rita Hayworth had to wear a corset whilst shooting "Put the Blame on Mame," as she had given birth to her first daughter, Rebecca Welles, months before filming. There is a rumour that this film is the only time you hear Rita Hayworth's real singing voice, but it is sadly not true. According to the bonus features from the DVD, Rita actually never recorded her own singing voice and was a talented lip-syncher. Anita Ellis dubbed almost all of her singing in Gilda (1946). Rita always wanted to do her own singing, and Columbia Pictures chief Harry Cohn paid for her voice lessons, but she never developed a voice he considered strong enough to be used, and Rita remained bitter about that for the rest of her life. #movies #film #movie #cinema #films #actor #hollywood #love #art #s #music #actress #cinematography #tv #filmmaking #bollywood #netflix #follow #cine #photography #horror #instagood #moviescenes #comedy #instamovies #marilynmonroe #filmmaker #gilda #marvel #ritahayworth

A post shared by Movie World (@hollywood_attractions) on

“Ήταν το πιο διάσημο φόρεμα που έκανα ποτέ. Όλοι αναρωτιούνται πώς κατάφερε να μείνει στη θέση του, ενώ η Hayworth τραγουδούσε και χόρευε έντονα. Μέσα υπήρχε μια σκληρή ζώνη σαν να φορούσες σέλα. Βάλαμε ένα grosgrain κάτω από τη μέση της με τρεις παραμάνες – μία στο κέντρο και δύο στο μήκος των πλευρών. Στη συνέχεια, ράψαμε ένα ύφασμα σαν κορσέ μέχρι την κορυφή του φορέματος. Δεν υπήρχε περίπτωση να πέσει κάτω το φόρεμα, όσο κι αν κουνιόταν!”

Το “μυστικό” που δεν έπρεπε να φανεί στην ταινία

To στριπτίζ της Gilda έπρεπε να δείχνει αισθησιακό και, παράλληλα, κομψό, κάτι που ενισχύθηκε κι από το αξέχαστο φόρεμα του Jean Louis. Όμως, εκείνη την εποχή, η Hayworth είχε γεννήσει την κόρη της Rebecca κι όπως είναι φυσιολογικό είχε κάποια περιττά κιλά στην περιοχή της κοιλιάς της, λόγω λοχείας. Παρόλο που ο Jean Louis είχε σκεφτεί αρχικά το πατρόν του φορέματος πιο απλό, αποφάσισε να τονίσει τη φιγούρα της Gilda με χοντρή ζώνη στη μέση της, ώστε να δημιουργηθεί κάποιο εφέ, που κάλυπτε την πρόσφατη γέννα της ηθοποιού.

Η μη αρμονική στρουκτούρα της Hayworth

Μπορεί να φαίνεται αδιανόητο, αλλά ακόμη κι η Rita Hayworth είχε τα ελαττώματα της. “Η Rita είχε ένα καλό σώμα. Δεν ήταν δύσκολο να την ντύσεις”, είπε ο Louis. “Τα πόδια της ήταν αδύνατα και τα χέρια της μακριά και λεπτά. Είχε πολύ όμορφα χέρια! Αλλά το σώμα ήταν παχύ. Είχε επίσης κοιλιά τότε (λόγω πρόσφατης εγκυμοσύνης) και έπρεπε να την κρύψουμε.”

Μετά από αυτή την πληροφορία μπορείς να προσέξεις πως αρκετά φορέματα στην ταινία τόνιζαν τους ώμους της για να τραβήξει το βλέμμα του κοινού στο πάνω μέρος. Επιπλέον, τα φορέματα της είχαν αξεσουάρ με φαρδιές ζώνες που βοήθησαν στην “οριοθέτηση” της μέσης της. Και φυσικά όλα αυτά μπορούν να βεβαιώσουν κάθε γυναίκα ότι καμία δεν είναι τέλεια, ακόμα κι αν πρόκειται για την Rita Hayworth.

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below