Σύμφωνα με νέα έκθεση του Ταμείου Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών (UNFPA), εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν τον αριθμό παιδιών που επιθυμούν — με βασικά εμπόδια το υψηλό κόστος ανατροφής, την έλλειψη χρόνου και τη δυσκολία εύρεσης συντρόφου.
Η έρευνα του ΟΗΕ σε 14.000 άτομα από 14 χώρες δείχνει ότι το 20% δεν έχει ή δεν προβλέπει να αποκτήσει των αριθμό των παιδιών που θα ήθελε. Οι χώρες που συμμετείχαν, όπως η Νότια Κορέα, η Ινδία, οι ΗΠΑ, η Σουηδία και η Ιταλία, καλύπτουν περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού και περιλαμβάνουν κράτη διαφόρων οικονομικών και δημογραφικών προφίλ.
Η επικεφαλής του UNFPA, δρ. Natalia Kanem, μίλησε στο BBC για μια παγκόσμια κρίση υπογονιμότητας:
«Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν δύο ή περισσότερα παιδιά. Όμως οι γεννήσεις μειώνονται, επειδή πολλοί δεν αισθάνονται σε θέση να δημιουργήσουν την οικογένεια που επιθυμούν. Κι αυτό είναι η πραγματική κρίση».
Η δημογράφος Anna Rotkirch, σύμβουλος της φινλανδικής κυβέρνησης, επισήμανε στο ίδιο μέσο ότι το φαινόμενο της υποεκπλήρωσης των οικογενειακών στόχων εμφανίζεται πλέον και εκτός Ευρώπης, ενώ εντυπωσιάζει το γεγονός ότι το 31% των ατόμων άνω των 50 ετών δήλωσε πως απέκτησε λιγότερα παιδιά απ’ όσα ήθελε.
Η οικονομική πίεση αποτελεί βασικό εμπόδιο σε όλες τις χώρες της έρευνας. Το 39% των ερωτηθέντων το ανέφερε ως βασικό λόγο, με το ποσοστό να φτάνει το 58% στην Κορέα και να υποχωρεί στο 19% στη Σουηδία.
Αξιοσημείωτο είναι ότι μόνο 12% επικαλέστηκε δυσκολία σύλληψης, με το ποσοστό αυτό να είναι υψηλότερο σε χώρες όπως η Ταϊλάνδη, οι ΗΠΑ και η Ινδία.
Η UNFPA προειδοποιεί απέναντι σε πολιτικές πανικού που ενδέχεται να προκύψουν από τη μείωση των γεννήσεων. Όπως ανέφερε ο καθηγητής Stuart Gietel-Basten, παρατηρείται ήδη η τάση να χρησιμοποιείται η χαμηλή γονιμότητα ως πρόσχημα για εθνικιστικές ή συντηρητικές πολιτικές σε θέματα φύλου και μετανάστευσης.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η καθημερινότητα πίσω από τους αριθμούς
Η περίπτωση της Namrata Nangia, που ζει στη Βομβάη με τον σύζυγό της και την πεντάχρονη κόρη τους, αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτή την πραγματικότητα.
Το ζευγάρι σκέφτεται εδώ και καιρό να αποκτήσει δεύτερο παιδί. Όμως η ίδια ερώτηση επανέρχεται: «Μπορούμε να το αντέξουμε οικονομικά;»
Η Namrata εργάζεται στον φαρμακευτικό κλάδο και ο σύζυγός της σε εταιρεία ελαστικών. Παρά το ότι και οι δύο έχουν σταθερή δουλειά, το κόστος για την ανατροφή ακόμη και ενός παιδιού είναι υπερβολικά υψηλό: σχολικά δίδακτρα, μετακινήσεις, εξωσχολικές δραστηριότητες και επισκέψεις σε γιατρούς.
«Όταν ήμουν παιδί, πηγαίναμε απλώς σχολείο, δεν υπήρχαν εξωσχολικά. Τώρα πρέπει να στείλεις το παιδί κολύμβηση, ζωγραφική, να δεις τι άλλο μπορεί να κάνει», είπε η μητέρα.
Ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα από τα έξοδα είναι ο χρόνος.
Η Namrata περνά τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα στις μετακινήσεις προς και από τη δουλειά της. Όταν επιστρέφει, είναι εξαντλημένη — αλλά θέλει να περάσει χρόνο με την κόρη της. Ο ύπνος της οικογένειας είναι ελάχιστος.
«Μετά τη δουλειά, νιώθεις ενοχές — ως μητέρα — που δεν περνάς αρκετό χρόνο με το παιδί σου. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε μόνο στο ένα παιδί».
