Όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση: να παρακολουθούμε τον άνθρωπό μας να καταρρέει από το στρες που του προκαλεί ο εργασιακός του χώρος και να μη γνωρίζουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε. Άλλοτε πάλι, είμαστε εμείς αυτοί που πιεζόμαστε αφόρητα από τη δουλειά και βλέπουμε τη σχέση μας να επηρεάζεται, αλλά νιώθουμε αβοήθητοι.
«Η επαγγελματική εξουθένωση δεν είναι μόνο ένα προσωπικό βάρος είναι και μια δοκιμασία για την ίδια τη σχέση. Αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, η συναισθηματική απόσταση μπορεί να μετατραπεί σε απόσταση χωρίς επιστροφή», επισημαίνει σε σχετικό άρθρο της στον Guardian η δημοσιογράφος Nell Frizzell.
Η Sue Armstrong, υπεύθυνη κλινικών υπηρεσιών στον οργανισμό Relate, του μεγαλύτερου οργανισμού στη Βρετανία που προσφέρει συμβουλευτική σχέσεων, εξηγεί ότι πολλοί εργαζόμενοι σήμερα πιέζονται από παράλογες απαιτήσεις. Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες η δουλειά χρειάζεται να μπει σε προτεραιότητα, για παράδειγμα κατά την απόκτηση ενός επαγγελματικού τίτλου ή την ολοκλήρωση ενός απαιτητικού project, αλλά μόνο όταν αυτό είναι προσωρινό, η σχέση μπορεί να το αντέξει.
Αν η προτεραιότητα αυτή γίνεται μονιμότητα, τότε η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση αρχίζουν να διαβρώνουν το συναίσθημα. Αν ο σύντροφός μας απορροφάται πλήρως από τη δουλειά ή αποφεύγει τη συντροφική καθημερινότητα, ίσως αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια ανοιχτή και ειλικρινής συζήτηση για την κατάσταση της σχέσης.
Τι σημαίνει ουσιαστική υποστήριξη
Σύμφωνα με την Armstrong, το να ακούμε πραγματικά τον άνθρωπό μας, χωρίς να σπεύδουμε να δώσουμε λύσεις ή να κρίνουμε, είναι από τα πιο ισχυρά μέσα που διαθέτουμε. Δεν χρειάζεται πάντα να προσφέρουμε «λύσεις». Μερικές φορές, το μόνο που μας ζητά ο άλλος είναι κατανόηση, παρουσία, μια αγκαλιά ή μια κουβέντα ήρεμη και ζεστή.
Το να δείχνουμε ειλικρινές ενδιαφέρον για τη δουλειά του συντρόφου μας, ακόμη κι αν δεν κατανοούμε πλήρως τις επαγγελματικές λεπτομέρειες, είναι μία σημαντική πράξη αγάπης. Οι ερωτήσεις τύπου «Πώς πήγε εκείνη η δύσκολη συνάντηση;» μπορεί να έχουν μεγαλύτερη σημασία από όσο φανταζόμαστε.
Πρακτικοί τρόποι να σταθούμε δίπλα στον ψυχικά εξουθενωμένο σύντροφό μας
Αν δεν ξέρουμε πώς να στηρίξουμε τον σύντροφό μας, μπορούμε απλώς να ρωτήσουμε ξεκάθαρα: «Θέλεις να σε ακούσω ή να σε βοηθήσω με κάτι πρακτικό;» ή «Θέλεις να αναλάβω τα παιδιά για σήμερα;» ή να προτείνετε μια κοινή έξοδο «Θες να οργανώσουμε ένα διήμερο για να ξεφύγεις;»
Η στοργή δεν αποδεικνύεται πάντα με μεγάλα λόγια, αλλά με μικρές, στοχευμένες πράξεις φροντίδας.
Είναι ανθρώπινο, όταν βλέπουμε τον σύντροφό μας να «λυγίζει», να ξεσπάμε ή να νιώθουμε πως απειλείται η σταθερότητα της σχέσης. Ωστόσο, το να αντιδρούμε με ένταση, ζήλια ή απειλές απομάκρυνσης συνήθως περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. «Η αποδοχή, η ευελιξία και η ψύχραιμη επικοινωνία είναι η βάση για να διατηρηθεί η σχέση ζωντανή μέσα σε δύσκολες περιόδους», τονίζει στο τέλος του κειμένου της η δημοσιογράφος, δίνοντάς μας έτσι τη δυνατότητα να προλάβουμε τυχόν αρνητικές καταστάσεις στη σχέση μας.
