Η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά, τη φροντίδα των παιδιών και τις δουλειές του σπιτιού είναι δύσκολη υπόθεση και γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν ο σύντροφός σου θεωρεί πως 30 λεπτά φροντίδας είναι υπερβολική απαίτηση. Αυτό ακριβώς περιγράφει μια 30χρονη μητέρα σε ανάρτησή της στο Reddit, εξηγώντας πώς το καθημερινό της αίτημα προς τον άντρα της, δηλαδή να κρατήσει τα παιδιά για μισή ώρα όσο ετοιμάζει το φαγητό, γίνεται συνεχώς αφορμή για εντάσεις.
«Έχουμε δύο παιδιά, ενός και δύο ετών», γράφει. «Εγώ δουλεύω part-time από το σπίτι, 12 με 5:30 κάθε μέρα, και παράλληλα τα φροντίζω. Το πρωί είναι σχετικά ήρεμα, αλλά τα απογεύματα, μετά τον ύπνο τους, δυσκολεύομαι πολύ να τα διαχειριστώ όσο εργάζομαι».
Εκείνη τελειώνει τη δουλειά της σχεδόν την ώρα που επιστρέφει ο άντρας της στο σπίτι. Αντί να κάνει διάλειμμα, σηκώνεται αμέσως για να μαγειρέψει γιατί, όπως λέει, «εκείνος απεχθάνεται το μαγείρεμα, εγώ το πλυντήριο, οπότε έχουμε μοιράσει έτσι τις δουλειές». Το μόνο που του ζητάει είναι να κρατήσει τα παιδιά μακριά από την κουζίνα για 30 λεπτά. Τίποτα περισσότερο.
Όμως, όπως αποδεικνύεται, ούτε αυτό είναι εύκολο. «Συνήθως ζητάει βοήθεια αν γκρινιάζει κάποιο παιδί ή αν θέλει να πάει τουαλέτα», λέει.
«Χθες, ήμουν με τα χέρια βουτηγμένα στο φαγητό, με αναμμένο το μάτι και τον φούρνο, και μου είπε να αλλάξω πάνα στο ένα παιδί γιατί το άλλο γκρίνιαζε και δεν μπορούσε να το κρατήσει μόνος του. Του είπα όχι. Του είπα ότι όλη μέρα το κάνω αυτό μόνη μου και δουλεύω παράλληλα. Το μόνο που χρειάζομαι είναι 20 λεπτά για να μαγειρέψω για όλους».
Η μητέρα τόνισε ότι τις υπόλοιπες ώρες που βρίσκονται και οι δύο στο σπίτι, μοιράζονται τη φροντίδα. Αλλά αυτή η μισή ώρα, που εκείνη χρειάζεται για να μαγειρέψει χωρίς να έχει δύο νήπια μέσα στα πόδια της, μοιάζει με βουνό για τον άντρα της. Και αυτό, όπως λέει, την προβληματίζει.
Τα στατιστικά άλλωστε δεν είναι ενθαρρυντικά: σύμφωνα με έρευνα της YouGov, μόνο 6% των εργαζόμενων γυναικών δηλώνουν ότι οι σύντροφοί τους αναλαμβάνουν τις δουλειές του σπιτιού. Αντίθετα, 38% λένε ότι πέφτουν σχεδόν όλες πάνω τους. Όταν πρόκειται για τη φροντίδα των παιδιών, τα ποσοστά γέρνουν ακόμα περισσότερο προς τις γυναίκες.
Και σε αυτή την περίπτωση, η μητέρα δεν ζητούσε «βοήθεια» για να χαλαρώσει ή να βγει βόλτα. Ζητούσε 30 λεπτά για να κάνει κάτι που αφορά και τους τέσσερις: να μαγειρέψει το δείπνο τους. Η κούραση του συζύγου είναι απόλυτα κατανοητή. Αλλά και εκείνη είναι κουρασμένη. Και εκείνη εργάζεται. Και εκείνη δεν έχει διαλείμματα. Το γεγονός ότι εκείνος δυσκολεύεται τόσο με κάτι που εκείνη κάνει για ώρες κάθε μέρα, λέει πολλά.
Σε έναν γάμο, δεν υπάρχει “χάρη” όταν πρόκειται για τη φροντίδα των παιδιών. Υπάρχει κοινή ευθύνη. Υπάρχει συνεννόηση. Υπάρχει ανάγκη να μπορείς να βασιστείς στον άλλο, έστω και για μισή ώρα.
