Είναι δύσκολο να αισθανόμαστε «εκτός» σε πολλές από τις ομάδες ανθρώπων που χρειάζεται να συναναστραφούμε, ίσως και καθημερινά, από τους συναδέλφους μέχρι τους άλλους γονείς στο σχολείο των παιδιών μας. Ωστόσο αυτή η πρόκληση μπορεί τελικά να αποτελεί χάρισμα, σύμφωνα με ένα νέο άρθρο της Guardian.
Ίσως σημαίνει ότι δεν είμαστε ούτε εσωστρεφείς ούτε εξωστρεφείς αλλά otroverts, που θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «αλλουστρεφείς». Ίσως το γεγονός ότι είμαστε κάπως αλλού να κρύβει έναν αντισυμβατικό τρόπο σκέψης, τη λαχτάρα μας για ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις και την απέχθειά μας για τις επιφανειακές συναναστροφές και να μην είμαστε, απλά, «απροσάρμοστοι» όπως θα μας χαρακτήριζαν κάποιοι (ή θα χαρακτηρίζαμε εμείς τον εαυτό μας, αν καταφέρναμε κάπως να κρύψουμε από τους άλλους την αλλοκοτοσύνη μας).
Ίσως το γεγονός ότι είμαστε κάπως αλλού να κρύβει έναν αντισυμβατικό τρόπο σκέψης, τη λαχτάρα μας για ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις και την απέχθειά μας για τις επιφανειακές συναναστροφές.
Ίσως έχουμε κάτι κοινό με προσωπικότητες που από κάποιους θεωρούνται σήμερα otroverts, τουλάχιστον από τον Αμερικανό ψυχίατρο Rami Kaminski και συγγραφέα του νέου βιβλίου «The Gift of not Belonging», που εισήγαγε τον όρο, όπως οι Frida Kahlo, Franz Kafka, George Orwell και Albert Einstein.
Ο Kaminski αδυνατούσε να κατατάξει κάποιους από τους ασθενείς του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, στους εσωστρεφείς ή τους εξωστρεφείς, κατηγορίες που μας είχε συστήσει ο Carl Jung. Μια χαρακτηριστική ανάμνηση που έχει από την παιδική ηλικία του, σύμφωνα με άρθρο του στο New Scientist, είναι από τους προσκόπους, όπου ακόμα και την ώρα που φορούσε τη στολή του και καθόταν στον κύκλο μαζί με τα άλλα παιδιά επαναλαμβάνοντας τον όρκο, δεν ένιωθε να τον αγγίζει συναισθηματικά η εμπειρία.
Ο Kaminski πιστεύει, μάλιστα, ότι όλοι γεννιόμαστεotroverts, αλλά κάποιοι έχουμε ανοσία στο «φαινόμενο Bluetooth» όπως αποκαλεί την τάση των ανθρώπων να ταιριάζουμε με τους γύρω μας σαν τις συσκευές που κάνουν pairing. Κάποιοι, δηλαδή, αντιστεκόμαστε στην προσαρμογή σε συγκεκριμένες ομάδες και ταυτότητες.
Τα καλά νέα για αυτούς τους outsiders, που μάλλον έχουν γίνει δημιουργοί και κεντρικοί χαρακτήρες για πολλά έργα τέχνης, είναι ότι διατηρούν τη συναισθηματική και πνευματική ανεξαρτησία τους, δηλαδή έναν τρόπο σκέψης πιο ελεύθερο από κανόνες και, τελικά, πιο δημιουργικό αλλά και ψύχραιμο. «Η ιστορία είναι γεμάτη από ανεξάρτητους στοχαστές που δεν βασίζονται συναισθηματικά σε καμία ομάδα και, επομένως, μπορούν να δουν τον φανατισμό ενός συλλογικού νου πολύ πριν από τους περισσότερους».
«Η ιστορία είναι γεμάτη από ανεξάρτητους στοχαστές που δεν βασίζονται συναισθηματικά σε καμία ομάδα και, επομένως, μπορούν να δουν τον φανατισμό ενός συλλογικού νου πολύ νωρίτερα από τους περισσότερους»
«Otrovert δεν σημαίνει να είσαι ένας εκκεντρικός μοναχικός τύπος» όπως σχολιάζει ο Kaminski σε ένα βίντεο στα social media. «Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι ικανός ή όχι να συνδεθείς με άλλους. Για την ακρίβεια, το γεγονός ότι δεν χάνεις τα συναισθήματά σου μέσα σε μία ομάδα σε κάνει πολύ πιο αφοσιωμένο στους λίγους ανθρώπους στους οποίους επιλέγεις να είσαι κοντά».
Δείτε το βίντεο του Kaminski:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
