Η Margot Robbie αποκάλυψε ότι ζει με τον διαρκή φόβο πως η φήμη και η καριέρα της μπορεί να της αφαιρεθούν ανά πάσα στιγμή.
Η πρωταγωνίστρια της ταινίας A Big Bold Beautiful Journey, εξήγησε πως το impostor syndrome (σύνδρομο του απατεώνα), όπως ονομάζεται ο φόβος που τη διακατέχει, δεν την αφήνει να πιστέψει ότι η καριέρα της θα έχει διάρκεια.
Η Margot δήλωσε στην εφημερίδα Daily Mirror: «Υπήρξε στιγμή που ένιωσα ότι όλα είναι πλέον ασφαλή και τακτοποιημένα; Όχι. Κάθε φορά σκέφτομαι, ‘Θεέ μου, όλα θα χαθούν, δεν θα το ξανακάνω αυτό, είναι η τελευταία φορά’. Ζω μια πλήρη κρίση πίστης κάθε φορά. Τι κάνω; Πανικοβάλλομαι κάθε φορά. Νοιάζομαι πάρα πολύ, αυτό είναι σίγουρο».
Η ηθοποιός αποκάλυψε ότι ανησυχούσε τόσο πολύ για το ενδεχόμενο να χάσει τα πάντα στο Χόλιγουντ, που αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει την αυστραλέζικη προφορά της στον ρόλο της δίπλα στον Colin Farrell στην ταινία A Big Bold Beautiful Journey.
«Ξέρεις τι; Ο σκηνοθέτης μας μού είπε: ‘Θες να το κάνεις με την αυστραλέζικη προφορά σου;’. Έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που υποδύθηκα κάποιον με αυστραλέζικη προφορά, που φοβάμαι ότι δεν ξέρω πια πώς να το κάνω. Δεν το έχω ξανακάνει από την εποχή του Neighbours και τώρα νιώθω ότι χρησιμοποιώ τις προφορές για να κρύβομαι μέσα στους χαρακτήρες. Θα έρθει η μέρα – και νομίζω ότι πλησιάζει – που θα το τολμήσω. Το σκέφτηκα για μια στιγμή και μετά είπα, ‘Όχι, είναι υπερβολικό’», εξομολογήθηκε.
«Νομίζω πως βρίσκομαι πλέον σε μια φάση όπου θέλω να παίζω χαρακτήρες που βλέπω περισσότερο τον εαυτό μου μέσα τους, παρά να κρύβομαι πίσω από αυτούς», κατέληξε.
Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε παραδεχτεί πως ένιωσε έντονα πως δεν ταίριαζε στη βιομηχανία, όταν στην αρχή των γυρισμάτων της ταινίας που συμπρωταγωνιστεί με τον Collin Farrell, σκεφτόταν ότι επειδή οι υπόλοιποι συντελεστές γνωρίζονταν από παλιά εκείνη θα «έμπαινε ανάμεσά τους» και δεν θα ταίριαζε, αλλά όπως εξομολήγηθηκε αισθάνθηκε εξ αρχής καλοδεχούμενη και δέθηκε γρήγορα με τους συνεργάτες της.
Το σύνδρομο του απατεώνα
Το σύνδρομο του απατεώνα είναι η ιδέα ότι η επιτυχία μας είναι αποτέλεσμα τύχης, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με ταλέντο ή ικανότητες ή εμάς και συνοδεύεται από την αίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή η πικρή αλήθεια θα αποκαλυφθεί και θα χάσουμε όσα έχουμε κατακτήσει. Ως όρος επινοήθηκε το 1978 από τις κλινικές ψυχολόγους Dr. Pauline R. Clance (Πολίν Κλανς) και Suzanne Α. Imes (Σουζάν Άιμς) και αναφέρεται σε φιλόδοξα άτομα που χαρακτηρίζονται από αδυναμία να αναγνωρίσουν τα επιτεύγματά τους στον χώρο της δουλειάς και διακατέχονται από έναν επίμονο φόβο ότι θα εκτεθούν ως «απατεώνες».
Η Μάρεα Λαουτάρη, Πιστοποιημένη Coach Στρατηγικής Παρέμβασης, μιλώντας στο πλαίσιο του 5ου Marie Claire Power Trip επισήμανε ότι το Imposter Syndrome μπορεί να οφείλεται στην παιδική μας ηλικία:
«Όπως όλα τα σύνδρομα έτσι και αυτό το πιθανότερο ξεκινά από την παιδική ηλικία. Συνήθως οι άνθρωποι με το Σύνδρομο του Απατεώνα προέρχονται από μία οικογένεια που οι γονείς ήταν πολύ αυστηροί και τελειομανείς. Δηλαδή, έδειχναν στο παιδί ότι για να σε αγαπάω και να σε αποδέχομαι πρέπει να τα κάνεις όλα τέλεια. Στην ενηλικίωσή τους, επομένως, φοβούνται πάρα πολύ μην τυχόν και κάνουν κάποιο λάθος, αφού αυτό σημαίνει ότι θα χάσουν την αγάπη και την αποδοχή του κόσμου. Αυτή είναι και η ρίζα του προβλήματος. Από πλευρά ψυχολογίας τα άτομα με Imposter Syndrome ζουν με το άγχος και τον φόβο ότι θα τους ανακαλύψουν. Λένε χαρακτηριστικά: “Θα έρθει κάποιος πίσω μου, θα με χτυπήσει στην πλάτη και θα μου πει ‘ok, τώρα τελείωσαν όλα’. Θα με απορρίψει και θα μου τα πάρει όλα πίσω”».
