Ήταν το 2023, δέκα μέρες αφού είχε ολοκληρώσει τον Μαραθώνιο της Κοπεγχάγης, όταν η Ali Truwit είχε το ατύχημα που της άλλαξε τη ζωή. Ενώ έκανε snorkeling στα εξωτικά νησιά Τουρκ και Κάικος, δέχτηκε επίθεση από καρχαρία, που είχε ως συνέπεια να χάσει το αριστερό της πόδι.
Πρόσφατα, ωστόσο, επιβεβαίωσε ότι μέσα στα δύο χρόνια που ακολούθησαν είχε καταφέρει να ξανακερδίσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή της, καθώς έκοψε τη γραμμή του τερματισμού στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης.
«Πετάω στα σύννεφα» είπε χαρακτηριστικά στο CNN την επόμενη ημέρα. «Ακόμα νιώθω κουρασμένη, αλλά αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στην κορυφή του κόσμου».
Αν ο Μαραθώνιος είναι ψυχική και σωματική δοκιμασία για τους αρτιμελείς, πόσο μάλλον για εκείνη, που, όπως εξήγησε, στη διάρκεια του αγώνα χρειάστηκε να βάλει και να βγάλει πολλές φορές το προσθετικό άκρο της, το οποίο ο ιδρώτας έσπρωχνε στα πλάγια του ποδιού της. Μια άλλη δυσκολία ήταν ότι δεν είχε καλή επαφή με το έδαφος, ιδιαίτερα στις πέντε γέφυρες που περιλαμβάνει η εμβληματική διαδρομή.
Αν ο Μαραθώνιος είναι ψυχική και σωματική δοκιμασία για τους αρτιμελείς, πόσο μάλλον για εκείνη, που, όπως εξήγησε, στη διάρκεια του αγώνα χρειάστηκε να βάλει και να βγάλει πολλές φορές το προσθετικό άκρο της, το οποίο ο ιδρώτας έσπρωχνε στα πλάγια του ποδιού της.
«Για μένα ήταν κάτι εντελώς καινούριο το να μαθαίνω να το κάνω χωρίς αστράγαλο, που κανονικά αυτός σε βοηθάει να προσαρμόζεσαι στις αλλαγές κλίσης. Υπήρχαν πολλά εμπόδια που έπρεπε να χειριστώ με το προσθετικό άκρο».
Εκτός από το τρέξιμο, κατάφερε να επιστρέψει και στην κολύμβηση, στην οποία αγωνιζόταν ως φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Η πρώτη της επαφή με το νερό τής έφερε στην επιφάνεια την ανάμνηση της επίθεσης, αλλά μέσα σε 16 μήνες κατάφερε όχι μόνο να τιθασεύσει τον φόβο της αλλά και να κερδίσει δύο ασημένια μετάλλια στους Παραολυμπιακούς του Παρισιού.
«Η κολύμβηση ήταν δύσκολη λόγω των τραυματικών εμπειριών που είχα συνδέσει με το νερό, αλλά δεν κολυμπάω με το προσθετικό μέλος. Ενώ στο τρέξιμο πρέπει να το χρησιμοποιήσω για να προχωρήσω. Το τρέξιμο είναι πιο δύσκολο σωματικά, ενώ η κολύμβηση, συναισθηματικά» συνοψίζει την κατάσταση η Truwit, επισημαίνοντας ωστόσο ότι δεν έχει ολοκληρωθεί η συναισθηματική ανάρρωσή της: «Το πένθος έρχεται σε κύματα. Πενθώ διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές στιγμές. Έχω κάνει μεγάλη πρόοδο στο ταξίδι ανάρρωσης, αλλά πιστεύω ότι έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου».
Δείτε την εξέλιξή της σε ένα βίντεο:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
