Τους τελευταίους μήνες, τα social media κατακλύζονται από βίντεο που υμνούν τον λεγόμενο high-effort boyfriend: τον σύντροφο που φροντίζει τα πάντα, πληρώνει για όλα, οργανώνει εκπλήξεις, καλύπτει κάθε ανάγκη – συναισθηματική, πρακτική ή οικονομική.
Μια εικόνα που, εκ πρώτης όψεως, μοιάζει ιδανική. Στην πραγματικότητα όμως, όπως επισημαίνεται σε άρθρο του Independent, πρόκειται για μια τάση που συχνά κρύβει λιγότερο ρομαντικές και πολύ πιο προβληματικές δυναμικές.
Η αισθητική αυτών των βίντεο είναι σχεδόν πάντα ίδια: γυναίκες που αφηγούνται μπροστά στην κάμερα πόσο «τυχερές» είναι, ενώ παράλληλα απαριθμούν όσα κάνει ο σύντροφός τους — από το να πληρώνει πάντα τον λογαριασμό και να γεμίζει το αυτοκίνητο με βενζίνη, μέχρι να τους αγοράζει ρούχα, να οργανώνει ταξίδια ή να τους γράφει καθημερινά ερωτικά σημειώματα.
Ωστόσο, πίσω από τη γυαλιστερή επιφάνεια, αναδύεται ένα πιο ανησυχητικό μοτίβο. Πολλές από αυτές τις σχέσεις βασίζονται σε οικονομική εξάρτηση, στην απουσία ισορροπίας και στην ιδέα ότι η φροντίδα ταυτίζεται με τον έλεγχο. Όταν ο ένας σύντροφος πληρώνει για τα πάντα, αποφασίζει για τα πάντα και «προστατεύει» τον άλλον από την ίδια του την αυτονομία, τότε το όριο ανάμεσα στη φροντίδα και την υποκατάσταση της προσωπικής ευθύνης γίνεται επικίνδυνα θολό.
Γιατί ένας high end boyfriend μπορεί να γίνει τοξικός
Όπως επισημαίνουν ειδικοί σε θέματα σχέσεων, η οικονομική εξάρτηση μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε ανισορροπία δύναμης. Η ψυχολόγος και σύμβουλος σχέσεων Kate Mansfield εξηγεί στον Indepedent ότι, όσο καλοπροαίρετη κι αν φαίνεται, μια τέτοια δυναμική μπορεί να υπονομεύσει την αυτονομία ενός ανθρώπου και να δυσκολέψει την αποχώρησή του από μια σχέση που παύει να τον καλύπτει. «Η φροντίδα είναι υγιής όταν βασίζεται στην επιλογή, όχι στην ανάγκη», τονίζει.
Ανησυχητικό είναι επίσης το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις ιστορίες περιστρέφονται γύρω από την εμφάνιση των γυναικών: ο σύντροφος πληρώνει για τα ραντεβού στο κομμωτήριο, φροντίζει την εμφάνισή τους, ακόμη και «επιβλέπει» τη διατήρησή της. Η γραμμή ανάμεσα στην περιποίηση και στον έλεγχο γίνεται έτσι επικίνδυνα λεπτή.
Πίσω από την εικόνα του «ιδανικού άντρα» κρύβεται συχνά μια δυναμική που θυμίζει περισσότερο γονεϊκή σχέση παρά ισότιμη συντροφικότητα. Και ενώ η ρομαντική χειρονομία έχει πάντα τη θέση της, η συνεχής ανάγκη για καθοδήγηση και οικονομική στήριξη μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια προσωπικής ανεξαρτησίας.
Η ουσία, όπως καταλήγει και το ρεπορτάζ, δεν βρίσκεται στο πόσα κάνει κάποιος για εμάς, αλλά στο πώς μοιράζεται η ευθύνη, η φροντίδα και η δύναμη μέσα στη σχέση. Μια υγιής σχέση δεν βασίζεται σε «σωτήρες» και «προστατευόμενους», αλλά σε δύο ανθρώπους που επιλέγουν συνειδητά να στηρίζουν ο ένας τον άλλον – χωρίς όρους, χωρίς ανισορροπίες, χωρίς ρόλους που περιορίζουν.
