Ο Βασίλης Κεκάτος έφτιαξε την ταινία “Όταν κοιμάσαι ο κόσμος αδειάζει” στο πλαίσιο του project Enter. Χωρίς να έχει αποτινάξει τη χρυσόσκονη του Φεστιβάλ των Καννών από πάνω του ή μπορεί να είναι απλά η δική του αυτή που λάμπει, ο νεαρός σκηνοθέτης από την Κεφαλονιά κλήθηκε, από τη Στέγη και το Onassis USA, να παραδώσει μέσα σε 120 ώρες ένα πρωτότυπο έργο τέχνης που θα έδειχνε την εικόνα του σήμερα. Καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο έκαναν το ίδιο, δημιουργώντας έργα από τι σπίτι τους για τις ανάγκες του project.
Στην ιστορία του Βασίλη Κεκάτου, μια επιδημία έχει πλήξει την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι απ’ άκρη σ’ άκρη της Γης κοιμούνται και κανείς δεν ξέρει πότε θα ξυπνήσουν. Ένα αγόρι ανήκει στους ελάχιστους που δεν μολύνθηκαν. Ένα αγόρι που ερωτεύτηκε ένα κορίτσι, ακριβώς πριν το ξέσπασμα της επιδημίας. Τώρα, με μια παλιά κάμερα προσπαθεί να αποτυπώσει την ομορφιά που έχει απομείνει, έτσι ώστε να την δει το κορίτσι όταν ξυπνήσει.
Το κορίτσι που περιγράφει μέσα στα 13 λεπτά που διαρκεί το βίντεο θα γελούσε εύκολα με έναν παρουσιαστή ειδήσεων που αποκοιμάται και πέφτει με τη μούρη στο γραφείο μπροστά του. Είναι ένα κορίτσι που βαριέται να διαβάζει και κουβαλούσε βιβλία στο μετρό ή το λεωφορείο για φιγούρα. Για αυτό το αγόρι προτίμησε αντί για e-mail ή μήνυμα να φτιάξει ένα βίντεο για να της πει όλα αυτά που θέλει -είναι άλλωστε πολλά.
Ο αφηγητής της ιστορίας μπορεί να είναι ο Βασίλης Κεκάτος ή απλά να δάνεισε τη φωνή του σε ένα οποιοδήποτε αγόρι που δεν μπορεί να κοιμηθεί από έρωτα. Το κορίτσι μπορεί να είσαι εσύ ή οποιοδήποτε κορίτσι. Ποια δεν θα ήθελε να την ερωτευτούν έτσι;
Για μένα το κορίτσι αυτό μπορεί να είναι η Μαίρη του Παύλου Παυλίδη.
Στην ταινία ακούγονται οι μουσικές του τραγουδοποιού και το τραγούδι “Περιμένω”. Ένα κομμάτι που ο σκηνοθέτης “ανακάλυψε” πολύ πρόσφατα και που έγινε το soundtrack της δικής του καραντίνας και δεν μας κάνει εντύπωση που επέλεξε αυτό για να ντύσει μουσικά την ταινία του. Γιατί επέλεξε τον Παυλίδη; Γιατί έχει μαζί του έναν κοινό τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα. Η γνωριμία τους δεν μετρά πολλούς μήνες αλλά η συνεργασία τους δεν ολοκληρώνεται σε αυτό το βίντεο.
Σε αυτή την νοητή γραμμή που τους ενώνει (ή και τους χωρίζει) στηρίζω την υποψία μου ότι αυτό το κορίτσι που περιγράφει ο Βασίλης Κεκάτος μπορεί να είναι η Μαίρη. Ένα κορίτσι που της αρέσει το σινεμά κι αν μπορούσε θα πήγαινε κάθε βράδυ για να βλέπει αυτά που ζουν όλοι οι άλλοι. Ένα κορίτσι που περπατά στη Φωκίωνος Νέγρη όπου χαζεύουν οι περαστικοί την ομορφιά της και φτάνει με τα πόδια μέχρι την Πατησίων. Ένα κορίτσι που αποζητά να σκοτωθεί σε μια σκηνή μαζί του, όπως οι πρωταγωνιστές που αγαπιούνται τόσο πολύ που δεν αντέχουν.
Σε κάποια από τς συνεντεύξεις του ο Παύλος Παυλίδης ρωτήθηκε αν η Μαίρη είναι υπαρκτό πρόσωπο. “Τόσο υπαρκτό που καμιά φορά το βλέπω στον καθρέφτη” είχε πει. Ίσως τώρα θα μπορούσε να πει: τόσο υπαρκτό που πρωταγωνιστεί στην ταινία του Βασίλη Κεκάτου.
