Το Ρουά Ματ, σε σκηνοθεσία του Pierre-François Martin-Laval, παρακολουθεί τη γεμάτη αντιξοότητες πορεία ενός νεαρού παιδιού σε μία ξένη χώρα, μια πορεία γεμάτη κουράγιο, αγάπη για τη ζωή και ελπίδα. Κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από αυτή την Πέμπτη 25 Ιουνίου από την Tanweer. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο μεγάλος σταρ της Γαλλίας Gérard Depardieu στο πλευρό του νεαρού Assad Ahmed. Το καστ συμπληρώνουν οι Mizanur Rahaman και Isabelle Nanty.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού που μαθαίνει να ζει χωρίς τη μητέρα του, μακριά από την πατρίδα, τις ρίζες και τη μητρική του γλώσσα. Η ιστορία του 8χρονου Φαχίμ δεν είναι απλά ένα συγκινητικό ιστορικό της ζοφερής πραγματικότητας, που βιώνει ένα κομμάτι της υποτιθέμενης “πολιτισμένης” κοινωνίας μας, αλλά και μια δυνατή απόδειξη της πατρικής θέλησης, της καλοσύνης των ξένων και του θάρρους που κρύβει η ψυχή ενός μικρού αγοριού που θα παλέψει για να πετύχει.
Η ταινία βασίζεται σε μία πραγματική ιστορία, όπου η ηθοποιός Isabelle Nanty υποδύεται τον ρόλο της δημοσιογράφου και προέδρου μιας σκακιστικής λέσχης. Η ηθοποιός δηλώνει πόσο αγαπά την ταινία και λέει για την τωρινή κατάσταση του ήρωα της ιστορίας: “Ζει ακόμα στη Γαλλία, είναι 19 χρονών. Μιλάει τέλεια τη γλώσσα, αλλά δεν έχει ακόμα υπηκοότητα, παρά μόνο άδεια παραμονής. Ήρθε στο γύρισμα και μας έδωσε την ίδια εντύπωση με αυτήν την ταινίας. Έχει κάτι ανάλαφρο, ευαίσθητο και ευφυές στο βλέμμα. Είναι αρκετά μοναχικός”.
Η ηθοποιός τονίζει την ωριμότητα του νεαρού άντρα, που έχει πια αποσυρθεί από τα διεθνή σκακιστικά τουρνούα για να μη βυθιστεί στην τρέλα, που διακατέχει τους πρωταθλητές. “Είναι μια ιστορία επιβίωσης, έχει παλέψει στη ζωή του και έχει έντονο αυτό το ένστικτο. Η τρέλα δεν συμβαδίζει με την επιβίωση”.
Η ηθοποιός πιστεύει ότι η ταινία έχει πολιτικό μήνυμα, είναι σκληρή και τρυφερή ταυτόχρονα. “Είναι σημαντική ταινία, γιατί οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν για τον φόβο, για τον άλλον, για τον ξένο και για την απειλή της εισβολής, που είναι η αρχή του κακού. Οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και τις οικογένειες τους δεν έρχονται μόνο για να επιβιώσουν, αλλά για να ζήσουν. Πρέπει να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να τους υποδεχτούμε”.
“Μπορεί το σινεμά να μην αλλάζει τον κόσμο, συχνά πείθει αυτούς που είναι ήδη έτοιμοι να πειστούν. Αλλά καμιά φορά, η συγκίνηση που προκαλεί μας καλεί να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε” καταλήγει η ηθοποιός.
