Καθώς έκανα τη βόλτα μου στην έκθεση Comicon το μάτι μου έπεσε πάνω στα έργα ενός διαφορετικού σκιτσογράφου. Ο ίδιος ήταν εξαιρετικά απορροφημένος από το να υπογράφει τις δημιουργίες του και ο κόσμος τριγύρω ήταν πολύς. Σταμάτησα και άρχισα να κοιτώ τη δουλειά του. Εκστασιάστηκα.
Βρισκόμουν μπροστά σε έναν τύπο που έκανε τέχνη το φετίχ του, ακριβώς όπως και ο Quentin Tarantino -με τον οποίο παρεπιπτόντως έχουν και το ίδιο φετίχ: Eίναι πελματολάγνοι- ενώ είχε ταυτόχρονα μια χιουμοριστική πλευρά και όλα αυτά μαζί μέσα σε ένα πραγματικά ευγενικό πλαίσιο. Ήταν ο Σταύρος Κιουτσιούκης, ή αλλιώς το κίτρινο αγόρι, που ευτυχώς για όλους μας έκλεισε το φαρμακείο του και συνέχισε να σχεδιάζει κόμικ.
Με ξάφνιασε ευχάριστα όταν κάποτε μου έκανε μια πολύ όμορφη έκπληξη και με ζωγράφισε εμπνευσμένος από μια φωτογραφία μου: Eγινα ένα πανέμορφο gothic κόμικ με την υπογραφή του!
Mε αφορμή την κυκλοφορία του ημερολογίου του για το 2019, με τίτλο “Το πιο τσαντισμένο ημερολόγιο της χρονιάς” μέσα στο οποίο υπάρχουν “12 κορίτσια τσαντισμένα και 12 καλοί λόγοι” και τη φράση με την οποία συνόδευσε το promo του η οποία ήταν “Γιατί η Μαρί Κλαιρ είναι μια γυναίκα με νεύρα. Εσύ…” κατάλαβα ότι ήρθε η στιγμή το “κίτρινο αγόρι” να φιλοξενηθεί στο marieclaire.gr:
Θα ήθελα να μάθω την προσωπική σου ιστορία: Που γεννήθηκες, που μεγάλωσες και όσα έκανες μέχρι να αποφασίσεις να γίνεις σκιτσογράφος.
Γέννημα θρέμα Θεσσαλονικιός! Μεγάλωσα στις δυτικές συνοικίες και Συκιές. Την τάση μου στο σχέδιο την ανακάλυψα νωρίς, μιας και πολύ γρήγορα πέφτει στα χέρια ενός παιδιού ένα μολύβι πάντα. Οι γονείς μου (μηχανικός αυτοκινήτων και νηπιαωγός) δεν είχαν ποτέ κάποια σχέση με το σκίτσο, αλλά δεν με αποθάρυναν κιόλας. Μετά το σχολείο φοίτησα στην Φαρμακευτική ΑΠΘ, όπου και εξάσκησα ποερισσότερο τις ικανότητές μου στα κόμικ. Υπήρξα κάκιστος φοιτητής και αργότερα μετριότατος φαρμακοποιός, ενώ δεν εγκατέλειψα ποτέ την διαρκή αναζήτητηση στον χώρο του σκίτσου.
Το πρώτο μου κόμικ (Yellow Boy 1) εκδόθηκε από την 9ηΔιασταση πριν περίπου 12 χρόνια, ενώ ήδη νωρίτερα τύπωνα μόνος μου αυτοεκδόσεις με την επωνυμία zart_corps (προσοχή στην κάτω παύλα). Έκτοτε έχω κυκλοφορήσει αρκετά φανζινς, 16 κόμικ άλμπουμς και έχω συμμετάσχει σε αρκετές ανθολογίες.
Εργάστηκα ως φαρμακοποιός, άνοιξα δικό μου φαρμακείο και το έκλεισα σε λιγότερο από 5 χρόνια, όταν πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είχα κανέναν λόγο ως άνθρωπος να είμαι κομμάτι αυτού του χώρου. Έτσι πήρα ένα μεγάλο “διαζύγιο” με την επιστήμη και την δουλειά αυτή οριστικά και αμετάκλητα. Εκτοτε συνεχίζω μόνο ως σκιτσογράφος και δημιουργός κόμικ επαγγελματικά πλέον.
