Η «συνειδητή αποσύνδεση», είναι μία φράση που περιγράφει άψογα την σχέση των Gen Z νέων, με τις θέσεις ηγεσίας στον τομέα της εργασίας.
Στην ουσία, η φράση περιγράφει τα μέλη της Γενιάς Z που δεν θέλουν να γίνουν διευθυντές – όχι επειδή είναι τεμπέληδες, αλλά επειδή αποφεύγουν ενεργά τις ηγετικές θέσεις προκειμένου να δώσουν προτεραιότητα στην αυτονομία, την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και την ευημερία τους, σύμφωνα με το Business Insider.
Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν τους αδικούμε.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τίτλος του διευθυντή χάνει τη λάμψη του στις νεότερες γενιές, καθώς οι νέοι εργαζόμενοι προτιμούν να παραμείνουν στον τρέχοντα ρόλο τους και να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους αντί να διαχειρίζονται μια ομάδα.
Το να είσαι διευθυντής συνοδεύεται από την πίεση περισσότερης ευθύνης και άγχους, μειωμένη ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και συνεχή ανησυχία για την επίτευξη ενός αρμονικού τελικού αποτελέσματος. Παράλληλα, η διαχείριση των απολύσεων είναι ένα δύσκολο κομμάτι καθόλου ευχάριστο για τον εκάστοτε διευθυντή να διαχειριστεί.
Υψηλότερος μισθός έναντι της υψηλότερης θέσης
Στις μέρες μας παρατηρείται όλο και περισσότερο το φαινόμενο, οι νέοι να αναλαμβάνουν πολλαπλές θέσεις εργασίας ή αρμοδιότητες για να δώσουν προτεραιότητα σε έναν υψηλότερο μισθό έναντι της «σταθερότητας» και της υψηλότερης θέσης σε μία εταιρεία. Με λίγα λόγια προτιμούν να στοχεύσουν και να πετύχουν έναν καλύτερο μισθό, παρά μία υψηλότερη ιεραρχικά θέση.
Το μοντέλο εργασίας και διοίκησης αλλάζει
Στην πραγματικότητα, ορισμένοι χώροι εργασίας πειραματίζονται με μια μη ιεραρχική δομή που καταργεί εντελώς το μοντέλο της διοίκησης όπως το ξέρουμε.
Το «Teal», για παράδειγμα, είναι μια έννοια που επινοήθηκε από τον συγγραφέα Frederic Laloux και κάνει πράξη ακριβώς αυτό το μη διοικητικό μοντέλο εργασίας και αυτονομίας. Να μην υπάρχει δηλαδή ένας ανώτερος διευθυντής, αλλά οι αποφάσεις να λαμβάνονται συλλογικά και ταυτόχρονα από όλα τα μέλη της εταιρίας ή της εκάστοτε ομάδας.
Η Kelsey Bishop, η οποία είναι ιδρύτρια μίας μη ιεραρχικής δομής, την Candor, εξηγεί με λίγα λόγια: «Δεν έχουμε διευθυντές στην ομάδα μας στην Candor, εγώ δεν είμαι manager κανενός και κανείς άλλος επίσης. Και ελπίζουμε να παραμείνουμε έτσι. Οι άνθρωποι, γενικά, μπορούν να είναι πιο αυτόνομοι και ελεύθεροι να αυτοοργανώνονται. Στην ασύγχρονη κουλτούρα μας, οι άνθρωποι μπορούν να ορίζουν τις δικές τους συναντήσεις, ατζέντες και την καθημερινότητά τους».
Το συγκεκριμένο μοντέλο εργασίας έχει υιοθετηθεί ήδη από παραπάνω από 150 εταιρίες παγκοσμίως και ο αριθμός ολοένα και αυξάνεται με αρκετά γρήγορους ρυθμούς.
Μια άλλη εταιρεία που χρησιμοποιεί το TeaL, είναι η μάρκα εξοπλισμού και ένδυσης εξωτερικού χώρου Patagonia. Μπορεί να έχετε ακούσει επίσης για το σύστημα που ονομάζεται «holacracy». Είναι παρόμοιο με το Teal, μόνο που σε αυτό οι διευθυντικές ευθύνες μοιράζονται μεταξύ του προσωπικού και οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά από την ομάδα. Η πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου Zappos, η εταιρεία λογισμικού Springest και το ψηφιακό πρακτορείο Liip είναι μόνο μερικά παραδείγματα των 150+ εταιρειών που έχουν υιοθετήσει αυτό το μοντέλο.
