Αποχαιρετισμός στα παπούτσια. Εντάξει, όχι τελείως. Αλλά το να περπατάμε ξυπόλητοι όσο και όποτε μπορούμε έχει πολλά οφέλη για την υγεία μας – σωματική και ψυχική.
Δεν ξέρω πώς έγινε ακριβώς. Θυμάμαι πεντακάθαρα να μην κάνω βήμα στα 20κάτι μου χωρίς designer ψηλοτάκουνα. Θυμάμαι εξίσου καθαρά, στα 30κάτι μου, η συλλογή μου από μπαλαρίνες να αριθμεί όλα τα χρώματα που βλέπει το ανθρώπινο μάτι, καθώς και μερικά που δεν βλέπει (διαφανείς μπαλαρίνες, σας αναπολώ με αγάπη κι ας μυρίζατε πλαστικό). Θυμάμαι γενικά τα παπούτσια ως μέσο έκφρασης στυλ και επέκτασης της προσωπικότητάς μου να είναι πάντα πολύ σημαντικά για μένα. Κι όμως, τα τελευταία πέντε χρόνια, από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο, τα έχω περάσει αποκλειστικά ξυπόλυτη. Και νιώθω πιο πολύ ο εαυτός μου από ποτέ.
Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν είμαι η μόνη. Τόσο επιστημονικές έρευνες όσο και ολιστικές πρακτικές βρίσκουν πως το περπάτημα χωρίς παπούτσια μπορεί να μας βοηθήσει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους – ειδικά αν το κάνουμε στο σωστό περιβάλλον.
Μην πετάξετε τις μπαλαρίνες και τα designer ψηλοτάκουνά σας. Αλλά διαβάστε παρακάτω.
Γείωση: Ό,τι καλύτερο για την καταπολέμηση του στρες
Όλα γύρω μας είναι ηλεκτρισμός, το ξέρουμε αυτό. Σ’ αυτή τη στρογγυλή μπλε μπάλα που ζούμε κάθε σώμα απορροφά και μεταφέρει ηλεκτρικά ιόντα από άλλα σώματα, αντικείμενα και οργανισμούς. Στη δική μας περίπτωση, καθώς δεν είμαστε μπαταρίες και το ηλεκτρικό μας φορτίο είναι σχετικά μικρό, τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει χωρίς να το καταλαβαίνουμε (εκτός κι αν φοράμε μάλλινο πουλόβερ). Και καθώς η επιφάνεια της Γης μας έχει αρνητικό φορτίο, απορροφάμε ηλεκτρόνια όταν το δέρμα μας έρχεται σε άμεση επαφή μαζί της. Αυτή είναι η βάση του λεγόμενου «Earthing», γείωση σε απλά ελληνικά: η ολιστική πρακτική που μας καλεί να περπατάμε ξυπόλητοι ή να ξαπλώνουμε απευθείας στη γη. Οι ειδικοί του Earthing πιστεύουν πως τα ηλεκτρόνια που απορροφάμε από την επαφή μας με τη γη βοηθούν να καταπολεμήσουμε τις ελεύθερες ρίζες και έχουν ένα σωρό οφέλη για ολόκληρο τον οργανισμό μας. Πιστεύουν επίσης ότι οι λαστιχένιες σόλες μάς κάνουν κακό επειδή δεν απορροφούν ηλεκτρικό φορτίο και έτσι μας αποκόβουν από την ενέργεια της Γης.
Η ιδέα φυσικά δεν είναι καινούρια – η κινέζικη ρεφλεξολογία αιώνες τώρα μιλάει για καλύτερη «ροή του chi» όταν περπατάμε ξυπόλητοι και η όλη ιδέα της γιόγκα είναι η «ένωση» της ενέργειάς μας από τη γη προς τον ουρανό, από τα πόδια ως το κεφάλι. Οι δε σχετικές επιστημονικές έρευνες δεν είναι πολλές προς το παρόν, αλλά φαίνεται να συμφωνούν. Μελέτες στο Κέντρο Βιοτεχνολογίας της Αμερικής δείχνουν πως η συχνή «γείωση» μπορεί να μας βοηθήσει να καταπολεμήσουμε φλεγμονές και αυτοάνοσα νοσήματα, να επισπεύσει την επούλωση των πληγών, ακόμα και να βοηθήσει με χρόνιες παθήσεις.
Το Chopra Center for Well-Being στην Καλιφόρνια βρήκε πως μετά από μόλις ένα μήνα συχνού Earthing οι συμμετέχοντες στη σχετική έρευνα είχαν περισσότερη ενέργεια και λιγότερη κατάθλιψη, ενώ μπορούσαν να κοιμηθούν πιο εύκολα και πιο βαθιά. Μελέτες σε πανεπιστήμια στην Ινδονησία έχουν βρει πως η «γείωση» μπορεί να βοηθήσει όσους πάσχουν από διαβήτη, καθώς και βρέφη κάτω των 12 μηνών που πάσχουν από αναπνευστικά προβλήματα. Ειδικά για τον διαβήτη, ωστόσο, καλύτερα να συμβουλευτείτε το γιατρό σας, καθώς οι νευρολόγοι θεωρούν πως οι πάσχοντες από διαβήτη καλό θα ήταν να φοράνε κάλτσες για να αποφύγουν τυχόν τραυματισμούς και μολύνσεις.
Όσο για την ψυχική μας υγεία, η κλινική του Κλίβελαντ έχει βρει ξεκάθαρη σχέση ανάμεσα στο Earthing και τη μείωση του στρες. Tο περπάτημα στο χώμα, στο γρασίδι ή την άμμο μπορεί να βοηθήσει το συμπαθητικό νευρικό μας σύστημα να βγει από μια δυσρυθμισμένη κατάσταση «πάλης ή φυγής» και να περάσει πιο γρήγορα σε κατάσταση ανάπαυσης. Φυσικά, ένα μεγάλο κομμάτι όλου αυτού του εφέ είναι το γεγονός πως βρισκόμαστε έξω στη φύση: παρόλο που έχουν βρεθεί σχετικά οφέλη από το Earthing ακόμα και σε εσωτερικούς χώρους, είναι πολύ πιο ήπια και λιγότερο παρατηρήσιμα απ’ ό,τι όταν το Earthing συνδυάζεται με περισσότερο χρόνο στη φύση.
Η συμβουλή «βγες έξω να ακουμπήσεις λίγο γρασίδι» μπορεί να είναι ειρωνική, δεν είναι όμως καθόλου λάθος. Περισσότερα βήματα στο γρασίδι = λιγότερο άγχος και συμπτώματα κατάθλιψης. Ακούστε με που σας λέω, είμαι εξπέρ στο τελευταίο.
Ξυπόλητοι στην άμμο: Το απόλυτο wellness hack
Και εντάξει, μπορεί να μη σας βρίσκεται ένα δάσος πρόχειρο όπως εμένα (σ.σ. ζω στη νορβηγική εξοχή), αλλά δεν πειράζει.
Το περπάτημα στην άμμο, λένε οι ειδικοί, είναι ακόμα καλύτερο. Φυσικοθεραπευτές των Jackson Clinics στην Αμερική εξηγούν πως όταν περπατάμε ξυπόλητοι στην άμμο καίμε 50% περισσότερες θερμίδες απ’ ό,τι όταν περπατάμε σε μια σταθερή σκληρή επιφάνεια, όπως π.χ. μάρμαρο ή ξύλο, γιατί το σώμα μας χρησιμοποιεί τους μυς και τις κλειδώσεις μας διαφορετικά, ενεργοποιώντας όλο το πέλμα.
Μπορούμε έτσι να γυμνάσουμε περισσότερους μυς πιο εύκολα, από τις γάμπες μέχρι τους μυς της μέσης, κάτι που δεν γίνεται τόσο σε σταθερές επιφάνειες. Ακόμα πιο σημαντικό, περπατώντας στην άμμο βελτιώνεται επίσης το κυκλοφορικό μας σύστημα, μειώνεται το πρήξιμο και οι κιρσοί και τα τριχοειδή μας αγγεία γίνονται λιγότερο εύθραυστα.
Έπειτα η ίδια η άμμος, με τους αμέτρητους μικροσκοπικούς κόκκους της, αλληλεπιδρά διαφορετικά με το νευρικό μας σύστημα απ’ ό,τι το χώμα ή το αγαπημένο μου γρασίδι. Οι νευρικές απολήξεις στα δάχτυλα των ποδιών μας «ξυπνάνε» στην αμμουδιά κάνοντάς μας να δίνουμε περισσότερη προσοχή στο κάθε βήμα και έτσι βελτιώνουμε την ισορροπία και τη στάση του σώματός μας, κάτι που με την πάροδο του χρόνου μας βοηθάει να έχουμε πιο γερούς αστραγάλους και κλειδώσεις και λιγότερους τραυματισμούς. Αφήστε που η άμμος μας κάνει και απολέπιση στα πέλματα και καταλήγουμε με δέρμα βελούδο.
Όπως και με το Earthing, όλα τα παραπάνω οφέλη πολλαπλασιάζονται λόγω της επαφής μας με τη φύση και ειδικά με το νερό. Το περπάτημα στην παραλία χαρίζει απλόχερα ενδορφίνες, ενώ ο καθαρός αέρας και η έκθεση στον ήλιο (με αντηλιακό πάντα, ε!) μας γεμίζει τα αποθέματα βιταμίνης D, βοηθώντας μας να κρατήσουμε αυτό το θετικό mood ακόμα και μετά τα πρωτοβρόχια. Ελπίζω να έχετε ήδη σηκωθεί από την ξαπλώστρα σας για μια ξυπόλητη βόλτα.
Ζωή χωρίς παπούτσια: Τι να έχετε υπόψη
Αν είστε συνηθισμένες να περνάτε όλη τη μέρα σε ψηλοτάκουνα ή πλατφόρμες, στην αρχή η αίσθηση του να είστε ξυπόλητες μπορεί να είναι κάπως άβολη ή ακόμα και επώδυνη.
Οι καμάρες των ποδιών σας έχουν συνηθίσει να βρίσκονται σε έκταση, σε σημείο που μπορεί να σας έρχεται πιο φυσικό να είστε στις μύτες των ποδιών σας απ’ ό,τι να ακουμπάει το πέλμα σας στο πάτωμα. Ξεκινήστε αργά και σε μια ασφαλή επιφάνεια, κατά προτίμηση στο σπίτι.
Αν έχετε αυλή ή μικρό κήπο, βγείτε έξω με γυμνά πόδια αμέσως αφού ξυπνήσετε. Αν υπάρχει παραλία κοντά σας, περπατήστε στην άμμο. Αν βρίσκεστε σε πόλη, πηγαίνετε (με παπούτσια εννοείται!) σε ένα πάρκο και βγάλτε τα παπούτσια σας μόνο σε περιοχές όπου φαίνεται καθαρά το έδαφος και μπορείτε να αποφύγετε τυχόν κινδύνους. Αν το μόνο που μπορείτε να κάνετε ξυπόλυτη είναι γιόγκα ή γυμναστική, δεν πειράζει, κι αυτό μια χαρά είναι.
Και ναι, στην αρχή τα πόδια σας ενδέχεται να αναπτύξουν κάλους. Θέλει αρετή και τόλμη η ξυπολησιά. Ανταμείψτε τα πέλματά σας με απολέπιση και συχνό τρίψιμο με ελαφρόπετρα, τσεκάρετε για τυχόν πληγές ή κοψίματα μετά από κάθε περπάτημα ξυπόλητη σε εξωτερικό χώρο, κρατήστε τα δάχτυλά σας καθαρά, ενυδατωμένα και στεγνά. Σύντομα ενδέχεται να κοιτάτε τα παπούτσια σας με αγάπη αλλά από απόσταση, όπως εγώ από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο.
Εικονογράφηση: Μαριάννα Βήτου
