Από τη Françoise-Marie Santucci
Ποτέ δεν χορταίνει κανείς τη σπάνια ομορφιά της Μόνικα Μπελούτσι, που ακτινοβολεί μέσα στα χρυσαφένια τοπία της Μεσογείου.
Αντικείμενο φαντασιώσεων εδώ και 40 χρόνια, η Ιταλίδα σταρ είναι σήμερα μια σοφή γυναίκα με καλοσύνη ψυχής που συναγωνίζεται την εμφάνισή της. Αυτή τη φορφά η ηθοποιός μοιράζεται μαζί μας σκέψεις για θέματα τόσο προσωπικά όσο η παιδική της ηλικία, η οικογένειά της και η συναισθηματική της διαμόρφωση.
Αργά το πρωί, στο μπαρ ενός παρισινού ξενοδοχείου πολυτελείας, όπου είναι τακτική θαμώνας, η Μόνικα Μπελούτσι εμφανίζεται τόσο λαμπερή όσο και διακριτική. Μαύρο φόρεμα, λυτά μακριά μαλλιά, που σχεδόν κρύβουν το πρόσωπό της. Εκπέμπει οικειότητα, ενώ η φωνή της είναι ψιθυριστή. Η μητέρα της Ντέβα και της Λεονί, 20 και 15 ετών αντίστοιχα, υποβάλλεται με καλή διάθεση στη «βάσανο» της συνέντευξης.
Στα τέλη του 2025 κυκλοφορεί το θρίλερ «Seven Dogs» των Βέλγων σκηνοθετών Αντίλ Ελ Αρμπί και Μπιλάλ Φάλα, ενώ θα ξεκινήσει τα γυρίσματα της ταινίας «Histoires de la nuit» της νεαρής σκηνοθέτιδος Λεά Μισιούς, με τους Μπενουά Μαζιμέλ και Χαφσιά Χερζί.
Στα 60 της η εκθαμβωτική Ιταλίδα δείχνει γαλήνια. Μιλά συχνά για τη «γλυκύτητα», γελά με την εμμονή της να χρησιμοποιεί τη λέξη «amore» όταν απευθύνεται στις φίλες της, στο σύντροφό της ή στις κόρες της.
Θα ήταν γελοίο να προσποιούμαι ότι είμαι ακόμη 20 ή 30. Υπάρχει μια φράση του Βολταίρου που μου αρέσει πολύ: «Οποιος δεν έχει το πνεύμα της ηλικίας του, θα υποφέρει από αυτή»
Γιορτάσατε τα 60ά γενέθλιά σας το περασμένο φθινόπωρο. Πώς βλέπετε το σώμα σας;
Φυσικά, το να γερνάς δεν είναι εύκολο, και ο καθένας το διαχειρίζεται όπως μπορεί. Το πρωί μπορεί να δω μια ρυτίδα παραπάνω, αλλά είναι φυσιολογικό και από τη στιγμή που δεν πονάω πουθενά, απολαμβάνω τον καπουτσίνο μου και νιώθω πολύ τυχερή. Στη ζωή μου η ομορφιά και ο αισθησιασμός ίσως ήταν μάσκες και με το πέρασμα του χρόνου πλέον εκφράζω τα πράγματα διαφορετικά.
Στα 60 μου χαίρομαι που το σώμα μου μπορεί να ανταποκρίνεται σε διαφορετικούς ρόλους. Αλλωστε, θα ήταν γελοίο να προσποιούμαι ότι είμαι ακόμη 20 ή 30. Υπάρχει μια φράση του Βολταίρου που μου αρέσει πολύ: «Οποιος δεν έχει το πνεύμα της ηλικίας του, θα υποφέρει από αυτή».
Τι θυμάστε από τα καλοκαίρια σας στην Ιταλία;
Κατάγομαι από την Τσιτά ντι Καστέλο στην Ούμπρια. Είναι μια πολύ πράσινη περιοχή στο εσωτερικό της χώρας, με πολλές βροχές – τη λένε «ο κήπος της Ιταλίας». Το καλοκαίρι πηγαίναμε συχνά με τους γονείς μου στην ακτή, κυρίως στο Βιαρέτζιο. Υπήρχαν πολλοί νέοι, περνούσαμε τις μέρες στην παραλία κολυμπώντας και τεμπελιάζοντας και το βράδυ πηγαίναμε σε κλαμπ. Υστερα ανακάλυψα τη Ρώμη, την οποία αγάπησα αμέσως για το ιδιαίτερο φως της.
Οι αγαπημένοι σας καλοκαιρινοί προορισμοί;
Τα νησιά: η Κορσική, η Σαρδηνία, τα νησιά της Ελλάδας, η Σικελία… και η Μεσόγειος, που τη βλέπω ως μια ήρεμη, γλυκιά, καταπραϋντική θάλασσα. Αλλά αγαπώ και τη χερσόνησο του Κιμπερόν, με τον ωκεανό, που μπορεί να είναι βίαιος, δυνατός. Ολοι αυτοί οι τόποι είναι απίστευτης ομορφιάς.
Αναφέρατε το φως της Ρώμης· σας αρέσει ακόμη το καλοκαιρινό φως;
Ναι, αλλά όσο μεγαλώνω το νιώθω πιο έντονο, σαν να με καίει ο ήλιος. Η ζωή έχει τον τρόπο της, γιατί αυτό έρχεται σε μια περίοδο που το σώμα μου δεν έχει πια τη μελανίνη της νιότης και δεν με προστατεύει πια από τον ήλιο όπως παλιά. Εκείνα τα καλοκαίρια που λιαζόμουν όλη μέρα με μαγιό, που λάτρευα να βρίσκομαι πάνω σε σκάφος, μου φαίνονται πια μακρινά… Αν και πού και πού εξακολουθεί να είναι ευχάριστο.
Σας πείραξε το ότι ήσασταν μοναχοπαίδι;
Μου άρεσε που είχα τους γονείς μου αποκλειστικά για μένα, αλλά γύρω στα 8 ή 9 άρχισα να νιώθω την απουσία ενός αδελφού ή μιας αδελφής… Ευτυχώς, είχα πολλά ξαδέλφια και φίλους που αγαπούσα. Μεγαλώσαμε όλοι μαζί και βλεπόμαστε ακόμα, δεκαετίες μετά. Δεν με νοιάζει αν έγιναν δικηγόροι, δημοσιογράφοι ή γιατροί, ούτε εκείνους αν είμαι ηθοποιός· οι δεσμοί μας είναι αναλλοίωτοι. Όσο για τους γονείς μου, μου είχαν εμπιστοσύνη και με άφησαν πολύ ελεύθερη. Τους ευχαριστώ βαθιά γιατί έχω υπέροχες αναμνήσεις από τα νιάτα μου.
Σας έλεγαν να προσέχετε όταν βγαίνατε έξω;
Με προστάτευαν αλλά μου έδιναν μεγάλη ελευθερία. Από παιδί αισθανόμουν πολύ προστατευμένη από τις γυναίκες της οικογένειάς μου, κάτι που μου ενστάλαξε μεγάλη αγάπη και σεβασμό για όλες τις γυναίκες. Αλλά μια μέρα ο πατέρας μου μού είπε κάτι που με σημάδεψε: «Να προσέχεις, γιατί εμείς οι άνδρες εκμεταλλευόμαστε την αίσθηση μητρότητας, αυτή τη φυσική ενσυναίσθηση που εσείς οι γυναίκες έχετε προς τους άλλους…». Το έχω σκεφτεί πολλές φορές στη ζωή μου.
Όταν είσαι γονιός κάνεις λάθη συνέχεια, ακόμα κι όταν προσπαθείς για το καλύτερο.
Εχετε κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία;
Φυσικά! Και η δουλειά μου ως ηθοποιού με βοήθησε πολύ… Με την απόσταση βλέπω καθαρά ότι οι επιλογές των ταινιών μου καθοδηγήθηκαν υποσυνείδητα από την ψυχή μου, σαν να έπρεπε να περάσω από εκεί. Με τις ταινίες «Μαλένα», «Τα Πάθη του Χριστού» ή «Μη αναστρέψιμος» ένιωθα την ανάγκη να πω κάτι που με αφορούσε. Πάντα ψάχνεις πού σε αγγίζουν οι ρόλοι, ακόμη κι αν είναι τρομακτικοί, μακρινοί από σένα, για να βρεις το σημείο όπου μπορείς να νιώσεις συμπόνια. Είχα επίσης την αίσθηση ότι κουβαλούσα μέσα μου τη μακρά ιστορία των γυναικών και, παρόλο που δεν έζησα πολλά από τα δράματά τους, ήταν σαν να τα είχα στη μνήμη του σώματός μου.
Ποια είναι η σχέση σας με τις κόρες σας; Είστε προστατευτική μαμά;
Ως μοναχοπαίδι ήμουν πολύ χαρούμενη που έκανα δύο κόρες. Και προσπάθησα να τους δώσω μεγάλη ελευθερία, όπως και οι δικοί μου σε μένα. Οι κόρες μου είναι το επίκεντρο της ζωής μου. Καθοδηγούν τις επιλογές μου. Αλλά παραμένω ταπεινή, γιατί όταν είσαι γονιός κάνεις λάθη συνέχεια, ακόμα κι όταν προσπαθείς για το καλύτερο. Σήμερα απολαμβάνω το ότι έχουμε πραγματικές στιγμές μαζί: κοιταζόμαστε στα μάτια, μιλάμε από καρδιάς, υπάρχει μια πολύ δυνατή σχέση. Μάλιστα, μόλις τελειώσει η συνέντευξή μας, θα πάω να φάω με τις κόρες μου.
Τους δίνετε συμβουλές;
Ναι, αλλά κυρίως μου δίνουν αυτές! Η ματιά τους είναι πολύτιμη. Μερικές φορές επισημαίνουν πράγματα που δεν είχα δει ή δεν είχα δει από τη δική τους -έξυπνη- οπτική και λέω: Ναι, έχουν δίκιο!
Ακολουθείτε ένα τελετουργικό διακοπών;
Συχνά νοίκιαζα σπίτια όπου πηγαίναμε όλοι μαζί, σαν φυλή, με την οικογένεια, τα παιδιά, τους φίλους… Σε τέτοιες στιγμές όλοι βοηθούν και μου αρέσουν ιδιαίτερα τα γεύματα και τα δείπνα, όπου συζητάμε με τις ώρες για τα πάντα και το τίποτα! Είναι σαν να ξαναφορτίζω τις μπαταρίες μου με ανθρωπιά. Οταν τρως με άλλους, νομίζεις πως τρέφεις το σώμα, αλλά στην πραγματικότητα είναι η ψυχή που τρέφεται περισσότερο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσει, μετά από καιρό με την οικογένεια, να παίρνω και μια εβδομάδα ή δεκαπέντε μέρες μόνο για εμένα. Να φεύγω μόνη ή να συναντώ τον Τιμ (σ.σ.: Μπάρτον) κάπου…
Τρέφετε την ψυχή… πώς ακριβώς;
Πιστεύω πως στη ζωή η συναισθηματική παιδεία είναι θεμελιώδης. Είναι σαν να χτίζεις ένα σπίτι – πρέπει να έχει γερά θεμέλια ή να προσπαθείς να τα χτίσεις σιγά-σιγά με τον καιρό. Είναι δύσκολο, γιατί για τους περισσότερους από εμάς το να θεραπεύσουμε τις πληγές και τις ταπεινώσεις της παιδικής ηλικίας είναι μια μακρά διαδικασία. Ομως κάποια στιγμή είναι υπέροχο να μπορείς να κοιτάξεις αυτό το παιδί μέσα σου που πονάει και να πεις: «Εντάξει, τώρα πρέπει να προχωρήσω, στηριζόμενος/η σε όμορφες “συναισθηματικές πέτρες”», που είναι καθοριστικές για να αντιμετωπίσεις τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, όπως τη μοναξιά… Γι’ αυτό και μια εκπαίδευση αποκλειστικά επιστημονική και τεχνολογική, χωρίς πολιτική και συναισθηματική αγωγή βασισμένη στο σεβασμό προς τον άλλον, μπορεί να αποβεί πολύ επικίνδυνη.
Υποδυθήκατε τη Μαρία Κάλλας στο θέατρο, σε σκηνές σε όλο τον κόσμο. Τι σας συγκίνησε σε εκείνη;
Η διττή της φύση. Ηταν μια γυναίκα πολύ ταλαντούχα, με απίστευτη πνευματική δύναμη, που είχε θυσιάσει τα πάντα στο βωμό της τέχνης και της δουλειάς από νεαρή ηλικία. Είχε διατηρήσει μια παιδική ψυχή. Αλλά όταν γνώρισε την αγάπη, τα άφησε όλα πίσω. Αυτό με συγκίνησε: ακολούθησε την καρδιά της.
Είστε ζευγάρι με τον Τιμ Μπάρτον, έχετε γυρίσει μια ταινία μαζί. Υπάρχουν άλλα κοινά σχέδια;
Μου αρέσει αυτή η δημιουργική ώσμωση, όταν εμπνέεσαι από τον άλλον και το αντίστροφο. Αλλά είναι επίσης πολύ όμορφο να υπάρχει «απλώς» μια σχέση ζευγαριού. Και σήμερα, αυτό είναι προτεραιότητά μου. Η σχέση μου πρώτα, η δουλειά έπειτα.
Φωτογραφίες: Fred Meylan/H&K
