Ένα περιστατικό που μπορεί να μην είχε μαθευτεί αν δεν το περιέγραφε ο δημοσιογράφος Νίκος Συρίγος ήρθε στη δημοσιότητα: Όταν ένα παιδί με αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας έπαθε κρίση μέσα στη λεωφόρο Βάρης – Κορωπίου, τη διάσωσή του ανέλαβε, με δική του πρωτοβουλία, ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου, που έτυχε να βρίσκεται εκεί.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Νίκο Συρίγου:

«Μεσημέρι Κυριακής στη Βάρης – Κορωπίου. Ένα παιδί είναι ξαπλωμένο στη μέση του δρόμου. Μοιάζει να έχει πάθει κρίση επιληψίας. Τα αυτοκίνητα περνούν πλάι του. Κινδυνεύει. Κανείς δεν ξέρει τι να κάνει. Δυστυχώς. Ο Δημήτρης Παπανικολάου είναι λίγα μέτρα πιο πίσω. Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ζητάει από τους άλλους οδηγούς να σταματήσουν την κυκλοφορία και να τον αφήσουν μόνο του με το παιδί. Πλησιάζει το παιδί. Αντιλαμβάνεται ότι είναι μια από τις κρίσεις ανθρώπου που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Ξαπλώνει πλάι του. Μιλάνε για τις ομάδες… Μπαίνει στον κόσμο του και τον ηρεμεί. “Πάμε τώρα λίγο στην άκρη γιατί εδώ φοβάμαι ότι θα με πατήσει κάνα αυτοκίνητο”, του λέει. Ο μικρός πείθεται. Να πάει στην άκρη για το χατίρι του φίλου του. Όλα καλά. Τυχερός ο μικρός. Πιο τυχεροί εμείς που έχουμε τον Μήτσο… Συγγνώμη, ρε φίλε, που το ανεβάζω. Ξέρω ότι δεν γουστάρεις. Αλλά να, αφού μου είπες την ιστορία πίσω από τις φωτό που μου έστειλε ένας κοινός φίλος μας που ήταν εκεί, είπα να τη μοιραστώ, μπας και την επόμενη φορά ξέρουμε, εμείς οι άσχετοι, τι να κάνουμε… Σαν πρώτη αντίδραση. Σαν πρώτη βοήθεια. Σαν το φιλί της ζωής. Τον φίλο της ζωής. Δημητρό, πόσο πολύτιμος μάς είσαι… Βάλτε μάθημα στο σχολείο τι πρέπει να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν φτάνει ο Δημήτρης. Πιτσιρίκο μου, συγγνώμη που δεν ξέρουμε… θα μάθουμε!».

«Πλησιάζει το παιδί. Αντιλαμβάνεται ότι είναι μια από τις κρίσεις ανθρώπου που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Ξαπλώνει πλάι του. Μιλάνε για τις ομάδες… Μπαίνει στον κόσμο του και τον ηρεμεί».

Ακολούθησε και μια ανάρτηση από τον ίδιο τον Δημήτρη Παπανικολάου, ο οποίος ανέβασε τις εικόνες στο Instagram και έγραψε στη λεζάντα:

«Σήμερα, μιας και έγινε ήδη γνωστό, αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος και να μη δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη. Κοίταξα αν υπάρχει αίμα τριγύρω ή όχημα τρακαρισμένο και δεν είδα. Έριξα μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω ή αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση.

»Είπα να φύγουν όλοι από γύρω μου και να σταματήσουν με ένα τρίγωνο πιο πίσω τα αυτοκίνητα γιατί ήξερα ότι θα χρειαστεί χρόνος να τον πάρω από εκεί, μιας και όταν κάποιος είναι σε κρίση, εκτός των άλλων πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις του.

»Ξαπλώσαμε μαζί στην άσφαλτο, αρχικά χωρίς να τον ακουμπήσω καθόλου, και μπήκα στον κόσμο του.

»Όταν κατάλαβα ότι ήταν έτοιμος και ότι με εμπιστεύεται του ζήτησα να με πιάσει από το μπράτσο να πάμε στην άκρη.

»Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω ότι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ ή η Αστυνομία να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό.

«Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω ότι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ ή η Αστυνομία να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό».

»Θερμή παράκληση, μην τα βάλετε ελαφρά τη καρδία με τους γονείς του παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν.

»Τέλος θα κλείσω με κάτι που έχει πει ο Τάσος Λειβαδίτης.

»Κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί.

»Κινδυνέψαμε, ναι, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα».

Δείτε τις αναρτήσεις:

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below