Μπορεί στην αρχή όλα να έμοιαζαν τέλεια. Η εταιρεία που εργάζεστε να σας έδινε την εικόνα του «προοδευτικού» εργοδότη, να έλεγε ότι υποστηρίζει κοινωνικές δράσεις, να γιόρταζε τη διαφορετικότητα και να έλεγε τα σωστά λόγια στις σωστές στιγμές.
Κάπου στην πορεία, όμως, αρχίσατε να παρατηρείτε τα κενά. Θέματα που σας αγγίζουν βαθιά δεν αναφέρονται καν. Οι πολιτικές που αφορούν την ισότητα φαίνεται να μπαίνουν στο περιθώριο. Η στήριξη υπάρχει μόνο όταν συμφέρει την εικόνα. Κι εσείς αρχίζετε να αναρωτιέστε: «Τελικά, πού βρισκόμαστε;»
Η αλήθεια είναι πως αυτό που συμβαίνει σε πολλές εταιρείες είναι ένα φαινόμενο αρκετά σύνηθες. Άλλα λέγονται στην αρχή και άλλα γίνονται στο εσωτερικό. Κι αν εσείς το βλέπετε, δεν είστε υπερβολικοί, είστε παρατηρητικοί.
Το επόμενο βήμα είναι να δείτε ρεαλιστικά πού βρίσκεστε. Πόσο χώρο έχετε να εκφραστείτε; Ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητές σας να επηρεάσετε καταστάσεις; Ποιες είναι οι συνέπειες αν μιλήσετε ή αν δεν μιλήσετε; Κανείς δεν έχει την τέλεια απάντηση. Και κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα επειδή σκέφτεται και την οικονομική του ασφάλεια πριν πάρει θέση. Είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο.
Αν νιώθετε την ανάγκη να κάνετε κάτι, δεν χρειάζεται να είναι κάτι μεγάλο ή έντονα αντιδραστικό. Μπορεί να είναι μια ερώτηση σε μια συνάντηση, μια στήριξη σε μια συνάδελφο, ένα σχόλιο που βάζει το θέμα στο τραπέζι. Μπορεί να είναι το ότι απλώς δεν συμμετέχετε σε κάτι που θεωρείτε υποκριτικό.
Και φυσικά, είναι φυσιολογικό να νιώθετε μπερδεμένοι. Δεν είναι εύκολο να νιώθετε ότι η δουλειά σας, ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής σας, δεν συμβαδίζει με αυτά που πιστεύετε. Δεν είναι εύκολο να προσποιείστε ότι δεν βλέπετε τις αντιφάσεις. Όμως δεν χρειάζεται να πάρετε απόφαση εδώ και τώρα. Αρκεί να δώσετε λίγο χώρο στον εαυτό σας να σκεφτεί: «Τι είναι αυτό που με ενοχλεί πραγματικά; Τι μπορώ να αλλάξω εγώ; Και πώς θέλω να νιώθω όταν γυρίζω σπίτι μετά τη δουλειά;»
Το σημαντικό είναι να μη χάνετε τον εαυτό σας μέσα σε όλα αυτά. Είτε αποφασίσετε να μείνετε και να προσπαθήσετε να κάνετε τη διαφορά από μέσα, είτε σιγά-σιγά ετοιμάζετε την έξοδό σας, είτε απλώς παρατηρείτε και περιμένετε τη σωστή στιγμή, όλα είναι αποδεκτά. Όλες οι επιλογές έχουν αξία.
Το ερώτημα δεν είναι «τι πρέπει να κάνω;», αλλά «τι χρειάζομαι για να αισθάνομαι καλά με εμένα;» Κι αυτό, μόνο εσείς μπορείτε να το απαντήσετε.
