Μιζέρια στα dating app, ελλιπής συναισθηματική ωριμότητα, φόβος για τη δέσμευση και κοινωνικές ανισότητες: να γιατί εκατομμύρια γυναίκες εγκαταλείπουν την ιδέα μιας σχέσης συνειδητά.
Από τη στροφή στην οικονομική ανεξαρτησία μέχρι την απόρριψη της παραδοσιακής πορείας «σχέση- γάμος- παιδιά», οι γυναίκες στις ΗΠΑ αναδιαμορφώνουν το πώς βλέπουν τον ρόλο της συντροφικότητας στη ζωή τους.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απογραφής των ΗΠΑ και εκτιμήσεις της Morgan Stanley, μέχρι το 2030 σχεδόν το 45% των γυναικών ηλικίας 25 έως 44 ετών θα είναι single.
Ο Guardian ζήτησε από γυναίκες από κάθε γωνιά των Ηνωμένων Πολιτειών να μιλήσουν ανοιχτά για τις εμπειρίες τους στον κόσμο των ραντεβού το 2025, απαντώντας σε ερωτήσεις όπως γιατί είναι single, τι αναζητούν (αν ακόμα το αναζητούν), και γιατί, για πολλές, το να είναι μόνες είναι προτιμότερο από το να μοιράζονται τη ζωή τους με τον λάθος άνθρωπο.
«Θα σε δεχτώ μόνο αν η παρουσία σου είναι πιο γλυκιά από τη μοναξιά μου»
Αυτό είναι το νέο προσωπικό μότο της Sarah, 43 ετών, αντιπροσώπου πωλήσεων από την Καλιφόρνια, μετά το τέλος μιας σχέσης που την ταλαιπώρησε: «Μου έλειπε να έχω κάποιον να μαγειρεύω για εκείνον, να μοιραζόμαστε πράγματα. Αλλά τελικά κατάλαβα πόσο όμορφο είναι να είμαι μόνη, και ότι δεν θα δεχτώ τίποτα λιγότερο από αυτό που αξίζω», είπε στον Guardian.
Κοινός παρονομαστής στις απαντήσεις πολλών γυναικών ήταν ότι τα ραντεβού καταλήγουν να είναι συχνά μια απογοητευτική διαδικασία. Στις πλατφόρμες γνωριμιών, στους κοινωνικούς χώρους, ακόμα και μέσα στις υπάρχουσες σχέσεις, η πλειοψηφία των ανδρών, όπως λένε οι γυναίκες που μίλησαν στο Μέσο, δεν ανταποκρίνεται ούτε στα βασικά, δηλαδή στην καλοσύνη, τη συναισθηματική ωριμότητα, τη σταθερότητα, τη φιλοδοξία και την αμοιβαιότητα.
Η Babet, 32 ετών, αισθητικός από τη Νέα Υόρκη, το περιγράφει εύστοχα: «Οι άνδρες δεν προσπαθούν πια. Δεν απαντούν, δεν επικοινωνούν, δεν οργανώνουν ραντεβού. Είναι σαν να κάνουν τη ζωή των γυναικών χειρότερη αντί για καλύτερη».
«Το dating έχει μετατραπεί σε εργασιακή υποχρέωση»
Η Raina, 41 ετών, γιατρός στην Ουάσινγκτον, δεν έχει καμία διάθεση να «ξαναμπεί στο παιχνίδι». Όπως λέει: «Οι περισσότεροι άνδρες της ηλικίας μου έχουν ψυχικά τραύματα, αλλά δεν κάνουν τίποτα για να τα επεξεργαστούν. Είναι σαν να ψάχνουν μια νοσοκόμα και όχι μία σύντροφο. Αν είναι να κουράζομαι και στη δουλειά και στη σχέση, δεν αξίζει τον κόπο».
Πολλές γυναίκες ανέφεραν ότι νιώθουν πως «τιμωρούνται» για την επαγγελματική τους επιτυχία, την ανεξαρτησία τους ή ακόμα και για το ότι έχουν συναισθηματική ωριμότητα.
Η Danielle, 29 ετών, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων από το Τενεσί, το συνοψίζει με μια φράση: «Αν ένας άνδρας δεν είναι άνετος με το ότι είμαι μορφωμένη, σταθερή και αυτόνομη, τότε δεν με ενδιαφέρει. Δεν μπορώ να εκπαιδεύω τους ανθρώπους στην ενσυναίσθηση».
Η μόρφωση και το εισόδημα γίνονται εμπόδια
Η Laura, 40+, από το Σαν Φρανσίσκο, είναι διαζευγμένη και παρά τις δεκάδες προσπάθειες μέσω dating apps και εκδηλώσεων για singles, παραμένει μόνη της. «Υπάρχει τρομερή ανισορροπία στην εκπαίδευση. Πολλοί άνδρες δεν θέλουν να είναι με γυναίκες που βγάζουν περισσότερα χρήματα ή έχουν υψηλότερη μόρφωση. Νιώθουν απειλή».
Η οικονομική ανεξαρτησία λειτουργεί και σαν δίκοπο μαχαίρι: ενώ προσφέρει στις γυναίκες την ελευθερία να μην «συμβιβαστούν», ταυτόχρονα τις απομονώνει από τον κόσμο των ραντεβού. Η Kelly, 48, σύμβουλος από το Πόρτλαντ, το λέει ξεκάθαρα: «Είμαι δημιουργική, οικονομικά άνετη, δεν πίνω, δεν καπνίζω και δεν θέλω σύντροφο που το κάνει. Δεν ψάχνω απλώς κάποιον, ψάχνω κάποιον που να μοιάζει με εμένα».
«Δεν χρειάζομαι κάποιον για να νιώσω ολοκληρωμένη»
Παρά τις δυσκολίες, πολλές γυναίκες δηλώνουν χαρούμενες που είναι single. Η Randi, 33, αναλύτρια πολιτικής από το Σικάγο, έχει αποσυρθεί πλήρως από τη σκηνή των ραντεβού: «Αποδέχτηκα ότι η επιτυχία δεν είναι απαραίτητα συνώνυμο μιας μακροχρόνιας σχέσης. Μπορώ να μεγαλώσω παιδί μόνη μου, μπορώ να ζω όπως θέλω. Δεν χρειάζομαι κάποιον για να νιώθω ολοκληρωμένη».
Άλλες γυναίκες, όπως η Lauryn, 35 ετών από το Κονέκτικατ, εστιάζουν στο ότι δεν θα αποδεχθούν τίποτα λιγότερο από αυτό που αξίζουν: «Έχω σπίτι, καλό εισόδημα, παιδί. Αν βρω κάποιον ειλικρινή, εργατικό και αφοσιωμένο, υπέροχα. Αν όχι, είμαι πολύ καλά και μόνη μου».
Το κόστος της μοναξιάς: οικονομικό και συναισθηματικό
Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα. Η Nicole, 42 ετών, καθηγήτρια Λυκείου, εξηγεί: «Το να είσαι single στην Αμερική είναι ακριβό. Το σύστημα είναι φτιαγμένο για ζευγάρια και οικογένειες. Τα ενοίκια, τα έξοδα, όλα είναι σχεδιασμένα για δύο. Μερικές φορές, θα ήθελα απλώς να τα μοιράζομαι με κάποιον». Διαβάστε εδώ γιατί τα ζευγάρια πλέον συγκατοικούν από πολύ νωρίς στη σχέση.
Η Kristina, 32, θεραπεύτρια ψυχικής υγείας, νιώθει καλά ως single αλλά παραδέχεται ότι το θέμα της μητρότητας την απασχολεί: «Η βιολογική ώρα χτυπάει, κι ας είναι οι γυναίκες πιο ελεύθερες από ποτέ. Αυτό δεν φεύγει από το μυαλό μας».
Single, αλλά γεμάτες ζωή
Ίσως η πιο ειλικρινής αποδοχή έρχεται από τη Valerie, 27 ετών από το Μέριλαντ: «Δεν θέλω κανέναν. Η ελευθερία και η ανεξαρτησία μου είναι σημαντικότερες. Αν αυτό σημαίνει ότι θα μείνω single για πάντα, το αποδέχομαι με χαρά».
«Και αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη αλλαγή της εποχής μας: το ότι οι γυναίκες δεν θεωρούν πλέον την προσωπική ευτυχία τους εξαρτημένη από την ύπαρξη ενός συντρόφου. Η νέα αυτή πραγματικότητα, με την αυξανόμενη απογοήτευση από το dating, τις ψηλές προσδοκίες και τη δυσκολία εύρεσης ενός «ισάξιου» συντρόφου, δεν σηματοδοτεί απαραιτήτως την παραίτηση από την αγάπη.
Αντίθετα, ίσως υποδηλώνει μια νέα μορφή αυθεντικής επιλογής, με τις γυναίκες να επαναπροσδιορίζουν τις αξίες τους, τα όρια τους και το τι σημαίνει για εκείνες μια ουσιαστική, ισότιμη σχέση», καταλήγει το άρθρο.
