Σε έναν κολπίσκο στον Αρίλλα, στη βόρεια πλευρά της Κέρκυρας στα τέλη Ιουνίου, ακόμα και οι λευκοί βράχοι που αγκαλιάζουν την αμμουδιά κρύβουν μια εμπειρία ευεξίας: Αρκεί ένα πέρασμα με τη χούφτα σου από την επιφάνειά τους για να μαζέψεις μια καλή ποσότητα αργίλου, που μπορείς να απλώσεις στο πρόσωπο και το σώμα σου, να αφήσεις να στεγνώσει στον ήλιο και μετά να ξεπλύνεις βουτώντας στα γαλαζοπράσινα νερά. Η επιδερμίδα σου γίνεται τόσο μεταξένια, ώστε αισθάνεσαι σαν να βγήκες μόλις από spa. Αυτό κάνουμε με τον Φίλιππο, τον 9χρονο γιο μου και, ενώ ακόμα ο πηλός στεγνώνει πάνω μας, κόσμος μάς πλησιάζει και αρχίζει να ρωτάει για τη «θεραπεία» μας.
Σε αυτή την παραλία, ωστόσο, ειδικά στην τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου, η αυτοσχέδια μάσκα ομορφιάς είναι προαιρετική για να πιάσεις κουβέντα και, ίσως, να δημιουργήσεις φιλίες με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Γιατί οι περισσότεροι παραθεριστές είναι θαμώνες του Colibri Spirit Festival, που βρίσκεται σε εξέλιξη στο κτήμα της περιοχής, Colibri Farm: ένα διεθνές φεστιβάλ με συναυλίες, ομιλίες, γιόγκα, sound baths και άλλες πρακτικές, κυρίως από την Ασία και τη Νότια Αμερική, που προσελκύει κάθε καλοκαίρι χιλιάδες επισκέπτες οι οποίοι έρχονται με ανοιχτό το μυαλό και την καρδιά για νέες γνωριμίες και εμπειρίες.
Μια από αυτές τις εμπειρίες είναι το οικογενειακό εργαστήριο της Helena Remeijers Molhoek, καλλιτέχνιδας από την Ολλανδία και πλέον αγρότισσας στους Πάγους Κέρκυρας, δημιουργού του Womb Garden, ενός κήπου όπου μεγαλώνουν βότανα τα οποία, κατόπιν, χρησιμοποιεί σε αφεψήματα διαφορετικά για κάθε φάση της ζωής της γυναίκας, και μετά την εμμηνόπαυση. Στο νησί την έφερε ο έρωτας για έναν άντρα και την κράτησε η αγάπη για την τοπική χλωρίδα, την οποία πλέον μοιράζεται με τους δύο γιους της.
Λίγες μέρες προτού υποδεχτεί μικρούς και μεγάλους στo Beija Floor, την ειδικά διαμορφωμένη για οικογένειες γωνιά του φεστιβάλ, για να φτιάξουμε όλοι μαζί μείγματα με βότανα για θεραπευτική και καλλυντική χρήση, μιλάμε διαδικτυακά με τη Helena και προτείνει στον Φίλιππο να παρουσιάσει και μια δική του συνταγή. Ενώ λοιπόν κάνουμε τη μάσκα στην παραλία, εκείνος μαζεύει επιπλέον άργιλο και τον πλάθει σε μπαλάκια. Τα αφήνει να στεγνώσουν για να σκληρύνουν, τα μεταφέρει στο Beija Floor και τα μοιράζει στα άλλα παιδιά, τα οποία αρχίζουν να του κάνουν ερωτήσεις. Λάμπει από περηφάνεια που κάτι δίδαξε κι αυτός. Σε αυτό το φεστιβάλ οι ρόλοι μαθητή-δασκάλου δεν είναι σαφώς διαχωρισμένοι, η μαθητεία δεν κινείται προς μία κατεύθυνση. Όλοι μπορούν να μοιραστούν κάτι, ακόμα και τα πολύ μικρά παιδιά.
Σε αυτό το φεστιβάλ οι ρόλοι μαθητή-δασκάλου δεν είναι σαφώς διαχωρισμένοι, η μαθητεία δεν κινείται προς μία κατεύθυνση. Όλοι μπορούν να μοιραστούν κάτι, ακόμα και τα πολύ μικρά παιδιά.
Το Beija Floor είναι μια νεότερη προσθήκη στο Colibri Spirit Festival, όπου μπορεί να καταφύγει ο γονιός με τα παιδιά του σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, ακόμα και τις ώρες που δεν φιλοξενεί εργαστήρια, για να ξεκουραστούν στη σκιά, να κάνουν κούνια και να απασχοληθούν δημιουργικά με τα φυσικά υλικά χειροτεχνίας που υπάρχουν ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα. Ή να πάρουν ένα χούλα χουπ και να εφαρμόσουν όσα μαθαίνουν στο εργαστήριο της Nina Blooma.
Η Nina γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία αλλά πλέον ζει στην Πορτογαλία. Έχει μεγάλη διαδρομή στον χορό, τα ακροβατικά, το τσίρκο για παιδιά, αλλά αποφεύγει να προσδώσει έναν επαγγελματικό τίτλο στον εαυτό της, περιγράφοντάς τον ως ένα «μεγάλο παιδί με περιέργεια και αγάπη για το παιχνίδι». Είναι επίσης αυτή που δημιούργησε, το 2024, το Beija Floor, κάνοντας πράξη μια ιδέα που είχε την πρώτη της χρονιά στο φεστιβάλ, το 2022, όταν το ανακάλυψε ως απλή επισκέπτρια με τον τριών μηνών τότε γιο της. «Στα πορτογαλικά, beija σημαίνει φιλί και flor λουλούδι. Οι γηγενείς Βραζιλιάνοι Yawanawá αποκαλούν έτσι το κολιμπρί, “αυτό που φιλάει τα λουλούδια”. Πρόσθεσα ως λογοπαίγνιο ένα ακόμα o στο flor» εξηγεί.
Ενώ ο γιος μου παίζει το χούλα χουπ κυριολεκτικά στα δάχτυλα, αισθάνομαι ανεπίδεκτη μαθήσεως. Κρατάω όμως μια νοερή σημείωση να του δώσω μία ακόμα ευκαιρία, καθώς η Nina απαριθμεί τα οφέλη του για κάθε ηλικία: «Καθώς κινείται ασταμάτητα, σε ενεργοποιεί αβίαστα να κινηθείς κι εσύ. Μπορείς να κάνεις χούλα χουπ σε πολλές περιοχές: στους γοφούς, στα πόδια, στα χέρια, στη μύτη. Αποκτάς λοιπόν επίγνωση του τι συμβαίνει στον χώρο γύρω σου και καλλιεργείς ένα είδος ευφυΐας που συνδέει σώμα και πνεύμα». Καθώς βελτιώνεσαι στο χούλα χουπ, προσθέτει, «περιέρχεσαι σε μια κατάσταση ροής όπου δεν χρειάζεται καν να σκέφτεσαι, σε ένα είδος τρανς όπου η κίνησή του γίνεται κομμάτι σου».
«Καθώς κινείται ασταμάτητα το χούλα χουπ, σε ενεργοποιεί αβίαστα να κινηθείς κι εσύ. Μπορείς να το κάνεις σε πολλές περιοχές: στους γοφούς, στα πόδια, στα χέρια, στη μύτη. Αποκτάς λοιπόν επίγνωση του τι συμβαίνει στον χώρο γύρω σου και καλλιεργείς ένα είδος ευφυΐας που συνδέει σώμα και πνεύμα».
Για πολλούς, επίσης, το χούλα χουπ φέρνει στην επιφάνεια ευτυχισμένες παιδικές μνήμες. Η Nina θυμάται να κάνει βόλτες με το ποδήλατο και το χούλα χουπ της στη Γερμανία, να την πλησιάζουν ηλικιωμένοι και να της μιλούν γεμάτοι νοσταλγία. Προσπάθησε μάλιστα να πείσει κάποιους από αυτούς να το δοκιμάσουν ξανά – τα κατάφερε, τουλάχιστον με μία γυναίκα, «η οποία απέκτησε καλύτερη φυσική κατάσταση», αλλά και με τη μητέρα της, που έχει μονίμως κάποια στεφάνια στο σπίτι της: «Ακόμα και αν είσαι κουρασμένος, το μυστικό είναι πάντα η κίνηση» καταλήγει.
Το Colibri Spirit Festival μπορεί να σε εμπνεύσει να δοκιμάσεις πολλές εμπειρίες που είτε νομίζεις πως άφησες πίσω σου είτε δεν είχες καν φανταστεί αλλά μπορεί ακόμα και να αλλάξουν τη ζωή σου. Η έμπνευση προέρχεται κυρίως από τους ανθρώπους του: τους δασκάλους, τους ομιλητές, ακόμα και τους επισκέπτες, που βγαίνουν από την πεπατημένη, των στερεοτύπων και των κοινωνικών προσδοκιών, και επιχειρούν να ανοίξουν το δικό τους μονοπάτι, με πυξίδα τα θέλω, τις αληθινές ανάγκες τους, αλλά και ό,τι θεωρούν κοινό καλό.
Όπως η Chloe Macintosh, που θεωρεί τη σεξουαλική ενέργεια ως κινητήριο δύναμη ζωής. Σε έναν ελαιώνα στη πλαγιά με πανοραμική θέα στην παραλία του Αρίλλα αφηγείται στο κοινό την ιστορία ζωής της, με αφετηρία το Παρίσι, όπου μεγάλωσε στις συνθήκες «ενός παραδοσιακού διαζυγίου», «σε ένα γυναικοκρατούμενο περιβάλλον» με τη μητέρα και την αδερφή της. Έβλεπε τον πατέρα της «κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και σε αργίες».
Σπούδασε αρχιτεκτονική, μαθήτευσε πλάι στον σπουδαίο Norman Foster στη Βρετανία, αλλά για πολλά χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων, όπου με την πλατφόρμα της, Made.com, έφτασε να έχει περίπου διακόσιους υπαλλήλους. Στο μεταξύ, υποδέχτηκε τη μητρότητα στη ζωή της: «Οι γιοι μου σήμερα είναι 18 και 20 ετών», λέει.
Η Chloe Macintosh σπούδασε αρχιτεκτονική, μαθήτευσε πλάι στον σπουδαίο Norman Foster στη Βρετανία, αλλά για πολλά χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων, όπου με την πλατφόρμα της, Made.com, έφτασε να έχει περίπου διακόσιους υπαλλήλους.
Η αλλαγή μέσα της δεν μπορεί να αποδοθεί σε έναν μόνο παράγοντα, φυσικά. Σίγουρα έπαιξαν ρόλο η παιδική ηλικία σε μια οικογένεια «με σοβαρά ζητήματα ψυχικής υγείας», αλλά και ένα επαγγελματικό burnout, το 2015, το οποίο την ώθησε να κάνει ένα διάλειμμα από τη δουλειά της, «για πρώτη φορά από τα 14 χρόνια μου», να αποπειραθεί να αποσυνδέσει την ταυτότητά της από την καριέρα της και να ξεκινήσει «ένα ταξίδι εξερεύνησης του εαυτού μου από το δικό μου σημείο μηδέν».
Αυτό το ταξίδι την οδήγησε, τελικά, στον χώρο της ευεξίας και ειδικότερα της σεξουαλικής ευεξίας. Αναρωτήθηκε: «Γιατί είναι τόσο δύσκολο για εμάς να ακούμε ήχους ηδονής, να συμφιλιωνόμαστε με την ευχαρίστηση των άλλων, ενώ από την άλλη είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με τη βία;». Όπως διαπίστωσε στις εξερευνήσεις της ανά τον κόσμο, η ηδονή είναι απενοχοποιημένη σε πολλές αρχαίες αλλά και σύγχρονες παραδόσεις. Όχι όμως στον δυτικό κόσμο. Το 2019 λάνσαρε την Kama app, που υπόσχεται «μια δωρεάν εμπειρία που μας καθοδηγεί στην ευχαρίστηση» σε κάθε ηλικία, και μετά την εμμηνόπαυση, την οποία η Chloe προτιμά να αποκαλεί, όπως μού λέει σε μια συνέντευξη, «δεύτερο κύκλο της ζωής μας».
Σχολιάζει πως σε άλλες κοινωνίες, «της Ασίας ή της Αφρικής, οι ηλικιωμένοι έχουν πιο κεντρική θέση. Στη Δύση αντιμετωπίζουμε τη γήρανση σαν πρόβλημα. Αλλά δημιουργούμε προβλήματα, ασθένειες και απομόνωση εκεί που δεν υπάρχουν. Γιατί όλοι θα περάσουμε από αυτή τη φάση ζωής».
Σε άλλες κοινωνίες, «της Ασίας ή της Αφρικής, οι ηλικιωμένοι έχουν πιο κεντρική θέση. Στη Δύση αντιμετωπίζουμε τη γήρανση σαν πρόβλημα. Αλλά δημιουργούμε προβλήματα, ασθένειες και απομόνωση εκεί που δεν υπάρχουν. Γιατί όλοι θα περάσουμε από αυτή τη φάση ζωής».
Η σεξουαλική ενέργεια όπως την ορίζει η Chloe δεν έχει να κάνει μόνο με τον οργασμό ή ακόμα και με το σεξ, αλλά με όλα όσα μας κάνουν σεξουαλικά όντα: «Αναρωτηθείτε: τι σας διεγείρει, τι σας κάνει να αισθάνεστε ζωντανοί; Και νιώστε αρκετά δυνατοί για να το διεκδικήσετε». Η ίδια θεωρεί ότι ο καταναλωτισμός μάς αποδυναμώνει και μας κάνει να νιώθουμε ανικανοποίητοι «γιατί θέλουμε όλο και περισσότερα». Προτιμά να συλλέγει αισθητηριακές εμπειρίες, όπως «να απολαύσω ένα φρούτο, να πάω για κολύμπι, να έρθω σε επαφή με τη φύση, να αγκαλιάσω το παιδί μου».
Το Colibri Spirit Festival είναι γεμάτο από τέτοιες εμπειρίες. Μπορείς, για παράδειγμα, να απολαύσεις vegan πιάτα από σεφ στο εστιατόριο, να διαλογιστείς και να κάνεις γιόγκα μέσα στην πυκνή βλάστηση, να δοκιμάσεις τα όριά σου στην κρυοθεραπεία, να ιδρώσεις σε σάουνες σχεδιασμένες σύμφωνα με παραδόσεις από διάφορα μέρη του κόσμου, να συνδυάσεις μια βουτιά στη θάλασσα με θεραπευτικές πρακτικές. Να κάνεις face painting, να λάβεις μέρος σε τελετουργίες κακάο και τσαγιού. Ή να αφεθείς στη μουσική καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, που παντρεύουν ηλεκτρονικούς και φυσικούς ήχους με τοπικές κουλτούρες. Όλα αυτά, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον: τα πάντα είναι φτιαγμένα από φυσικά υλικά –όπως ξύλο, ψάθα, καλάμι, ύφασμα– και διεξάγονται έτσι ώστε να αφήσουν το μικρότερο αποτύπωμα.
Τα πάντα είναι φτιαγμένα από φυσικά υλικά –όπως ξύλο, ψάθα, καλάμι, ύφασμα– και διεξάγονται έτσι ώστε να αφήσουν το μικρότερο αποτύπωμα στο περιβάλλον.
Ο Constantin Bisanz έχει χαρακτηριστεί στο παρελθόν από το Χάρβαρντ «Γερμανός επιχειρηματίας της χρονιάς», αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στον τομέα της ευεξίας και της πνευματικότητας. Έχει επίσης μετακομίσει μόνιμα στον Αρίλλα με τη σύζυγό του, Eva-Maria, και τον ενός έτους γιο τους. Το ζευγάρι διοργανώνει το φεστιβάλ από το 2022 ενώ παράλληλα τρέχει το πρότζεκτ Colibri Impact, οι δράσεις του οποίου επεκτείνονται από τον Αμαζόνιο και την υποστήριξη αυτόχθονων φυλών που υποφέρουν από την αποψίλωση των τροπικών δασών και τη συνολική υποβάθμιση του περιβάλλοντός τους μέχρι την Κέρκυρα, όπου «έχουμε δεσμευτεί να φυτεύουμε περίπου 10.000 φυτά κάθε χρόνο και να προστατεύουμε τα ζώα», λέει. Στην οικογενειακή φάρμα τους ο μικρός Leo μεγαλώνει ανάμεσα σε γάτες, σκύλους και άλλα γαϊδουράκια που διασώθηκαν.
Άλλα προβλήματα στα οποία στοχεύει το Colibri Impact είναι η προστασία των υδάτων από τη ρύπανση και η υπεραλίευση («είμαι παθιασμένος με τη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων όπου ο πληθυσμός των ψαριών θα ανακάμψει»). Τον Constantin απασχολεί, επιπλέον, το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων στο νησί. Όταν πρόσφατα πήρε την πρωτοβουλία να καθαρίσει, με τους συνεργάτες του, μια παραθαλάσσια πλαγιά, με τα σκουπίδια που μάζεψαν γέμισαν ολόκληρους κάδους για οικοδομικά υλικά. Κατόπιν συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον δήμαρχο Βόρειας Κέρκυρας, Γιάννη Μαχειμάρη, και την αντιδήμαρχο Κυκλικής Οικονομίας και Περιβάλλοντος, Σπυριδούλα Κόκκαλη και τους μετέφερε τους προβληματισμούς τους.
Τώρα ευελπιστεί τα λόγια των τοπικών αρχών να γίνουν πράξεις. Άλλωστε καθώς το Colibri Spirit Festival γίνεται πιο γνωστό και δημοφιλές, η άποψη των διοργανωτών του αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα: «Πιστεύω ότι αυτό που κάνουμε είναι μοναδικό. Προωθούμε την οικολογία, την ευεξία και τον τουρισμό» λέει και προσθέτει: «Κάποιος μπορεί να νομίζει ότι όλοι εδώ είναι χίπις, αλλά στο φεστιβάλ μας έρχονται και άνθρωποι με μεγάλη επιρροή, που συμμετέχουν για παράδειγμα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ».
«Κάποιος μπορεί να νομίζει ότι όλοι εδώ είναι χίπις, αλλά στο φεστιβάλ μας έρχονται και άνθρωποι με μεγάλη επιρροή, που συμμετέχουν για παράδειγμα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ».
Ο Constantin θα ήθελε να έρθει σε μεγαλύτερη επαφή με την τοπική, ελληνική κουλτούρα. «Αισθάνομαι ότι υπάρχει πάρα πολλή σοφία, ας πούμε, στις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, που γνωρίζουν τόσα για τα φυτά και τα βότανα, γνώσεις που πεθαίνουν». Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα νωρίτερα με τη Helena, η οποία μού παρέθεσε ως μια από τις σημαντικότερες δασκάλες της την Κερκυραία βοτανοθεραπεύτρια Ελένη Χριστοφοράτου.
Το φεστιβάλ συνδυάζει την επαφή με τη φύση και την πνευματικότητα με τον επαγγελματισμό σε κάθε λεπτομέρεια και την ομορφιά σε κάθε γωνιά του. Αξίζει να το ζήσεις τουλάχιστον μία φορά (αν και πολλοί επισκέπτες του επιστρέφουν κάθε χρόνο). Αλλά η αλήθεια είναι πως σε ό,τι αφορά την επαφή με την τοπική κοινότητα, σίγουρα έχει περιθώρια εξέλιξης. Είναι σαν ένα νησί πάνω στο νησί αφού, όπως σχολιάζει μια επισκέπτρια με την οποία συζητώ, «είναι υπέροχα, νομίζεις όμως ότι δεν είσαι στην Κέρκυρα αλλά στο Μπαλί». Σκέφτομαι λοιπόν ότι για να χτιστούν γέφυρες με τους ντόπιους αλλά και τους Έλληνες ταξιδιώτες θα βοηθούσε να ενσωματώσει περισσότερες δράσεις-αναφορές στην τοπική παράδοση και ιστορία.
Ακόμα κι έτσι, φέτος οι επισκέπτες, στη μεγάλη πλειονότητά τους από το εξωτερικό, ξεπέρασαν τους δύο χιλιάδες, όπως εκτιμά ο Constantin. Ένα μέγεθος που δεν αντιλαμβάνεσαι στη διάρκεια της ημέρας, όταν ο κόσμος είναι διασκορπισμένος σε ολόκληρο το κτήμα και στις γύρω περιοχές. Στις βραδινές συναυλίες όμως βρίσκεσαι μέσα σε ένα μεγάλο, ετερόκλητο πλήθος, από κάθε ηλικία και γωνιά του κόσμου, που δεν λικνίζεται απλώς αλλά χορεύει με ενθουσιασμό, παρόλο που στο φεστιβάλ δεν πωλείται σταγόνα αλκοόλ.
Στις βραδινές συναυλίες βρίσκεσαι μέσα σε ένα μεγάλο, ετερόκλητο πλήθος, από κάθε ηλικία και γωνιά του κόσμου, που δεν λικνίζεται απλώς αλλά χορεύει με ενθουσιασμό, παρόλο που δεν διατίθενται αλκοολούχα ποτά.
Θυμάμαι ένα αφιέρωμα του Marie Claire στη νέα τάση των ταξιδιών ευεξίας, όπου η yoga instructor Κατερίνα Γεωργοπούλου είχε πει: «Απομακρυνόμαστε από κοσμοπολίτικους προορισμούς και πολυτελή καταλύματα. Γεννιέται η ανάγκη για ουσία και απλότητα. Οι νέοι προορισμοί υποστηρίζουν δραστηριότητες οι οποίες στοχεύουν σε εναλλακτικούς τρόπους νοητικής αποσυμπίεσης: ομιλίες ή πρακτικές γιόγκα, διαλογή βοτάνων, μανιταροσυλλογή, παρατήρηση πουλιών, πεζοπορίες σε offroad διαδρομές, διαλογισμό στη φύση με τη βοήθεια των ήχων του νερού, του θροΐσματος των φύλλων, των κυμάτων της θάλασσας».
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η απάντηση του Constantin όταν τον ρωτάω πού αποδίδει τη μεγάλη απήχηση διοργανώσεων όπως η δική τους: «Θεωρώ ότι η επανάσταση αρχίζει από εμπειρίες γεμάτες νόημα» λέει, και αναφέρεται στους ανθρώπους της κοινότητάς του, που στρέφονται σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και «νιώθουν γεμάτοι χωρίς να χρειαστεί να καταναλώσουν οινόπνευμα. Που πηγαίνουν σε ομιλίες και η καρδιά τους ανοίγει». Βλέπει όμως αυτή τη στροφή περισσότερο ως ένα παγκόσμιο κίνημα παρά σαν μια τάση και τη «νοητική αποσυμπίεση» μάλλον ως μια μόνιμη αλλαγή στον τρόπο σκέψης.
Δεν γίνεται όμως παρά να με βασανίζει μια ενοχή όποτε ενδίδω σε δραστηριότητες αυτοφροντίδας και περισυλλογής, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο: Πώς μπορώ να κάνω γιόγκα ενώ, για παράδειγμα, παιδιά λιμοκτονούν στη Γάζα ή εκτοπίζονται από την Ουκρανία, ενώ ακόμα και στη γειτονιά μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εξασφαλίσουν τα προς το ζην; Δεν θα ήταν προτιμότερο να αφιερώσω τον χρόνο μου σε μια δράση με αντίκτυπο που υπερβαίνει τα όρια του εαυτού μου;
Ο Constantin πιστεύει ότι ακόμα και γεγονότα μαζικής κλίμακας όπως ένας πόλεμος καθρεφτίζουν ό,τι συμβαίνει καταρχήν μέσα μας και πως αν καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας αυτό θα αντικατοπτριστεί στις σχέσεις μας με τους άλλους, ακόμα και στις ευρύτερες κοινότητές μας. Το πιο απλό παράδειγμα που σκέφτομαι είναι ότι μετά από μια συνεδρία γιόγκα αισθάνομαι τέτοια ηρεμία, που είναι λιγότερο πιθανό να εμπλακώ σε μια ένταση π.χ. με την οικογένειά μου ή ακόμα και με έναν άγνωστο στον δρόμο, αλλά και να βοηθήσω κάποιον.
Σε δεύτερο επίπεδο, το Colibri Spirit Festival διοχετεύει μέρος των εσόδων του στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα Colibri Impact.
Συνειδητοποιώ όμως και ένα ακόμα όφελος αυτής της διοργάνωσης, που προκύπτει αβίαστα από την επαφή μας με διαφορετικές κουλτούρες και παραδόσεις στη διάρκειά της: της ευαισθητοποίησης για προβλήματα που ίσως απουσιάζουν από τον μικρόκοσμό μας – αν και μπορεί να τον επηρεάζουν, με έναν τρόπο.
Συνειδητοποιώ ένα όφελος αυτής της διοργάνωσης που προκύπτει αβίαστα από την ουσιαστική επαφή μας με διαφορετικές κουλτούρες και παραδόσεις: της ευαισθητοποίησης για προβλήματα που ίσως απουσιάζουν από τον μικρόκοσμό μας – αν και μπορεί να τον επηρεάζουν, με έναν τρόπο.
Όταν ο γιος μου αντικρίζει μέλη της φυλής Yawanawá με τις παραδοσιακές στολές τους, παρόλο που τα αγγλικά του δεν είναι προς το παρόν τόσο καλά ώστε να κατανοήσει την ομιλία τους στο φεστιβάλ, το πρωτόγνωρο για εκείνον θέαμα γίνεται αφορμή για να του μιλήσω για τους γηγενείς πληθυσμούς ανά τον πλανήτη, την ουσιαστική σχέση τους με τη φύση, αλλά και για τις απειλές που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν.
Info
www.colibrispiritfestival.com. Μετά το τέλος του κάθε χρόνο αρχίζουν, στον ίδιο χώρο, οι δράσεις της Colibri Beach, που διαρκούν για όλο το καλοκαίρι έως και τέλος Σεπτεμβρίου.
