Έρευνες και διεθνή ειδησεογραφικά μέσα επισημαίνουν, ιδιαίτερα μέσα στους τελευταίους μήνες, το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ αντρών και γυναικών, που φαίνεται να διευρύνεται διαρκώς, καθώς οι μεν μετακινούνται δεξιότερα και οι δε αριστερότερα, ιδιαίτερα αν ανήκουν στη γενιά Ζ. Αυτό το φαινόμενο έρχεται να επιβεβαιώσει μια νέα αμερικανική δημοσκόπηση (NBC News Decision Desk Poll), η οποία έδειξε ότι οι νέοι άντρες που ψήφισαν Trump αντιμετωπίζουν θέματα όπως ο γάμος, τα παιδιά και η καριέρα πολύ διαφορετικά από τις γυναίκες που ψήφισαν Harris.
Καταρχήν, από τους ερωτηθέντες, ηλικίας 18-29 ετών, το 64% αποδοκιμάζει την πολιτική του Trump. Ωστόσο ο Αμερικανός πρόεδρος βρίσκει περισσότερους υποστηρικτές ανάμεσα στους άντρες (με το ποσοστό αποδοκιμασίας να ανέρχεται στο 53% και εκείνο των υποστηρικτών του στο 47%) παρά στις γυναίκες (όπου το 74% τον αποδοκιμάζει και το 26% τον επιδοκιμάζει).
Το έμφυλο χάσμα, σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, συνεχίζεται και στις απόψεις των φύλων για διάφορα θέματα. Από τη μία, όλοι οι ερωτηθέντες ανεξαρτήτως φύλου και πολιτικών πεποιθήσεων επέλεξαν τρία κριτήρια για μια επιτυχημένη ζωή: μια ικανοποιητική δουλειά, αρκετά χρήματα για να κάνουν τα πράγματα που θέλουν, και οικονομική ανεξαρτησία. Συγκλίνουν, επίσης, στην έντονη ανησυχία τους για το κόστος ζωής, καθώς τέσσερις στους δέκα απαντούν ότι ο πληθωρισμός είναι το πρόβλημα που τους απασχολεί περισσότερο.
Από την άλλη, οι άντρες ψηφοφόροι του Trump από τη γενιά Ζ αξιολόγησαν την τεκνοποίηση ως τον σημαντικότερο παράγοντα προσωπικής επιτυχίας, η οποία όμως ανέρχεται μόλις δωδέκατη στις επιλογές των γυναικών ψηφοφόρων της Harris (για τις οποίες ο σημαντικότερος παράγοντας προσωπικής επιτυχίας είναι μια ικανοποιητική εργασία/καριέρα).
Οι άντρες ψηφοφόροι του Trump από τη γενιά Ζ αξιολόγησαν την τεκνοποίηση ως τον σημαντικότερο παράγοντα προσωπικής επιτυχίας, η οποία όμως ανέρχεται μόλις δωδέκατη στις επιλογές των γυναικών ψηφοφόρων της Harris.
Οι γυναίκες ψηφοφόροι της Harris επέλεξαν ως δεύτερο σημαντικότερο παράγοντα της προσωπικής επιτυχίας τους το να έχουν αρκετά χρήματα για να κάνουν τα πράγματα που θέλουν. Στους άντρες ψηφοφόρους του Trump ο συγκεκριμένος παράγοντας ανέρχεται στην πέμπτη θέση.
Στην τρίτη θέση για τις γυναίκες ψηφοφόρους της Harris συναντάμε τη συναισθηματική σταθερότητα, η οποία για τους άντρες ψηφοφόρους του Trump βρίσκεται στη δωδέκατη θέση.
Ο γάμος, στο ίδιο ερώτημα της δημοσκόπησης, βρίσκεται μόλις στην εντέκατη θέση ανάμεσα στις προτεραιότητες των γυναικών ψηφοφόρων της Harris και στην τέταρτη για τους άντρες ψηφοφόρους του Trump.
Όχι αναπάντεχα, μικρότερες ιδεολογικές αποκλίσεις συναντάμε μεταξύ αντρών και γυναικών που κινούνται στην ίδια πολιτική κατεύθυνση.
Πριν από μερικούς μήνες το The Atlantic, με αφορμή την επανεκλογή του Donald Trump είχε θέσει ένα ερώτημα που απασχολεί και την Ευρώπη: Γιατί οι νέοι φαίνεται να στρέφονται όχι απλά στη Δεξιά αλλά σε μεγάλο ποσοστό ακόμα και στην Ακροδεξιά;
Το παγκόσμιο αυτό φαινόμενο, που αποκαλείται στα γερμανικά Rechtsruck, μπορεί, όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος και συγγραφέας Derek Thompson, να συνδέεται με τον μακροχρόνιο πληθωρισμό σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό κύμα των τελευταίων χρόνων, στο οποίο βρήκαν πρόσφορο έδαφος οι ακροδεξιές ομάδες να στρατολογήσουν νέους οπαδούς.
Ο Thompson, ωστόσο, εστιάζει σε έναν μάλλον λιγότερο προφανή παράγοντα: την πανδημία. Στην αρχή, την άνοιξη του 2020, η παγκόσμια υγειονομική κρίση έδινε την εντύπωση ότι θα λειτουργούσε ενωτικά – εμπνέοντας μια συλλογική ευγνωμοσύνη προς τους επαγγελματίες της υγείας ή για την προστατευτική δράση των εμβολίων.
Όμως οι πολιτικές επιστήμες, προσθέτει, δείχνουν ότι συχνά συμβαίνει το αντίθετο: «Μια διακρατική ανάλυση από το Systemic Risk Center του London School of Economics διαπίστωσε ότι όσοι βιώνουν κάποια επιδημία στις ηλικίες μεταξύ των 18 και των 25 ετών έχουν λιγότερη εμπιστοσύνη στην επιστημονική και πολιτική ηγεσία. Αυτή η απώλεια εμπιστοσύνης μπορεί να παραταθεί για δεκαετίες, εν μέρει επειδή η πολιτική ιδεολογία ενός ανθρώπου τείνει να παγιώνεται γύρω στα είκοσι χρόνια του».
«Μια διακρατική ανάλυση από το Systemic Risk Center του London School of Economics διαπίστωσε ότι όσοι βιώνουν κάποια επιδημία στις ηλικίες μεταξύ των 18 και των 25 ετών έχουν λιγότερη εμπιστοσύνη στην επιστημονική και πολιτική ηγεσία. Αυτή η απώλεια εμπιστοσύνης μπορεί να παραταθεί για δεκαετίες»
Επιπλέον, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, στη διάρκεια της COVID περιορίστηκαν οι κοινωνικές επαφές ακόμα και των νέων ανθρώπων στον φυσικό κόσμο και πολλαπλασιάστηκαν οι αλληλεπιδράσεις τους στον διαδικτυακό. Ειδικά στα social media, τα οποία, σύμφωνα με τον Νορβηγό ερευνητή Ruben B. Mathisen, «δημιουργούν ξεχωριστές σφαίρες για άντρες και γυναίκες», ευνοώντας έτσι τη διάδοση αντιφεμινιστικών και σεξιστικών ιδεολογιών. Παρόλο που η μελέτη του Mathisen εστιάζει στον Βορρά, ο ίδιος επισήμανε ότι βασίζεται σε μια ευρύτερη βιβλιογραφία, που δείχνει ότι «η ιδεολογική απόσταση ανάμεσα σε νέους άντρες και γυναίκες έχει μεγαλώσει σε πολλές χώρες».
