Το “The Boardroom”, ο χώρος στον οποίο συναντώνται καταξιωμένες γυναίκες που επιθυμούν να οδηγήσουν την καριέρα τους ένα βήμα πιο ψηλά, κλείνει φέτος έναν χρόνο λειτουργίας στην Ελλάδα. Μάλιστα, πριν από λίγο καιρό πραγματοποιήθηκε η τελετή «αποφοίτησης» των πρώτων μελών του club στη χώρα μας, όπου όλες οι γυναίκες μέλη συγκεντρώθηκαν και γιόρτασαν την πρώτη χρονιά επιτυχίας.
Η Ντιάνα Μαρκάκη-Bartholdi, η γυναίκα πίσω από το ιδιωτικό Clubhouse που στόχο έχει να προετοιμάσει γυναίκες-υψηλόβαθμα στελέχη που βρίσκονται σε ανώτερες διοικητικές θέσεις επιρροής να καταλάβουν θέσεις και σε Διοικητικά Συμβούλια, μίλησε στο Marie Claire τόσο για τους στόχους του εγχειρήματός της, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες επαγγελματικά σε διεθνές επίπεδο, το «Σύνδρομο του Απατεώνα», αλλά και εκείνα που πρέπει να αλλάξουν, ώστε να καταφέρουμε να επιτύχουμε πολλά περισσότερα σε επαγγελματικό -και όχι μόνο- επίπεδο.
Η ίδια με σπουδές στη Νομική Αθηνών και το Harvard Business School, αλλά και μεγάλη πείρα στη βιομηχανία ενέργειας γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα και να προσπαθείς να ανέλθεις σε industries που θεωρούνται κατ’ εξοχήν ανδροκρατούμενες.
Έχοντας αναδειχθεί «Επιχειρηματίας της χρονιάς» στα φετινά Maria Callas Monaco Gala & Awards και με αμέριστη αγάπη για την Ελλάδα και τις γυναίκες, η Ντιάνα Μαρκάκη-Bartholdi μέσα από το “The Boardroom” προσπαθεί να τις βοηθήσει να κάνουν τα επαγγελματικά τους όνειρα πραγματικότητα και όταν τα καταφέρει θα κινηθεί και προς τον δεύτερο στόχο της, που δεν είναι άλλος από το να βελτιωθούν οι ικανότητες όλων των μελών των διοικητικών συμβουλίων, ανδρών και γυναικών.
Γιατί φτιάξατε το The Boardroom;
Όπως όλα τα passion project, γιατί είναι ένα τέτοιο το “The Boardroom”, ξεκίνησε με εμένα να προσπαθώ να βρω μία λύση για τον εαυτό μου. Βρισκόμουν τότε στην Ελβετία, όπου είχα προσληφθεί σε μία πολύ μεγάλη εταιρεία και ήμουν η μοναδική γυναίκα στο διοικητικό συμβούλιο.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ήθελα να είμαι το καλύτερο μέλος διοικητικού συμβουλίου που έχει υπάρξει.
Ξεκίνησα, λοιπόν, να ψάχνω πώς θα καταφέρω να γίνω όλο και καλύτερη. Έκανα εκπαιδεύσεις, networking, coaching και πολλά ακόμα. Κατάλαβα, έτσι, πως είναι τόσα πολλά τα πράγματα που πρέπει να κάνεις ταυτόχρονα με την εργασία σου, ειδικά όταν δεν έχεις κάποιο role model, για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Ακόμα περισσότερα για τις γυναίκες που πέραν των επαγγελματικών, μπορεί να έχουν κι άλλες υποχρεώσεις.
Την ίδια περίοδο σπούδαζα στο Harvard Business School από όπου μου ζητήθηκε να θέσω ένα πρόβλημα, στο οποίο θα έπρεπε να βρεθεί λύση. Αποφάσισα να είναι αυτό, δηλαδή πώς από επιτυχημένος Executive Manager θα γίνεις επιτυχημένο μέλος ενός διοικητικού συμβουλίου, πώς θα κάνεις το επόμενο βήμα στην καριέρα σου. Η λύση που δώσαμε ήταν το The Boardroom.
Θα μπορούσε ένας άνδρας να είναι μέλος του “The Boardroom”, όπως αυτό έχει στηθεί;
Όταν το ξεκινήσαμε δεν απευθυνόταν μόνο σε γυναίκες, απλώς επειδή είμαι η owner της ιδέας, αποφάσισα να εστιάσω στις γυναίκες και να κυνηγήσω έτσι έναν ακόμη στόχο μου, να αυξήσω τον αριθμό γυναικών στα διοικητικά συμβούλια.
Ναι, ένας άντρας μπορεί να γίνει μέλος του The Boardroom, αλλά όχι ακόμα. Γιατί; Επειδή, θέλουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες για τις γυναίκες να έχουν ίσες ευκαιρίες με τους άνδρες σε αυτό το επίπεδο. Αφού γίνει αυτό θα το ανοίξουμε και στους άνδρες. Τελικός στόχος είναι όλα τα μέλη στα διοικητικά συμβούλια να γίνουν καλύτερα, αλλά πρέπει πρώτα ο αριθμός γυναικών και ανδρών σε αυτά να μην έχει μεγάλες αποκλίσεις.
Το επόμενο βήμα, αφού στηρίξουμε και διορίσουμε περισσότερες γυναίκες στα διοικητικά συμβούλια, είναι να βελτιώσουμε τη συνολική εικόνα ενός διοικητικού συμβουλίου, ώστε όλα του τα μέλη – άνδρες και γυναίκες – να παίρνουν καλύτερες αποφάσεις.
Έχουμε ενώσει δύο αποστολές μαζί: να βελτιώσουμε τις ικανότητες των μελών των διοικητικών συμβουλίων και να αυξήσουμε τον αριθμό των γυναικών σε αυτά. Θέλουμε οι γυναίκες να είναι πιο προετοιμασμένες για την επιτυχία.
Τι ακριβώς κάνετε στο The Boardroom;
Στο “The Boardroom” έχουμε αναπτύξει, αυτό που ονομάζουμε ολιστική προσέγγιση για την προετοιμασία επίδοξων μελών διοικητικών συμβουλίων. Δηλαδή, έχουμε χτίσει μια λύση, η οποία καλύπτει όλα αυτά που πρέπει να κάνει ένα διευθυντικό στέλεχος για να πάει την καριέρα του ένα βήμα πιο μακριά.
Αυτή τη λύση την έχουμε βασίσει σε τέσσερις πυλώνες.
Ο πρώτος πυλώνας είναι η εκπαίδευση, που περιλαμβάνει ένα board education πέντε ενοτήτων εκπαίδευσης executive member για να γίνουν μέλη διοικητικού συμβουλίου. Εξετάζουμε τομείς, όπως το νομικό πλαίσιο, τα οικονομικά, το leadership. Σε αυτόν τον πυλώνα έχουμε, λοιπόν, όλη την εκπαίδευση που χρειάζεται ένας executive προκειμένου να εκπληρώσει όλα τα καθήκοντά του ως μέλος ενός διοικητικού συμβουλίου. Δηλαδή, να καταλάβει ποιοι είναι οι κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης ενός διοικητικού συμβουλίου, ποιες είναι οι υποχρεώσεις του, ποιος ο ρόλος τους, ποιες οι ευθύνες του ως μέλος διοικητικού συμβουλίου. Ποιο είναι το νομικό πλαίσιο, οι οικονομικές γνώσεις που πρέπει να έχει κάποιος παρ’ ότι δεν έχει οικονομικό background.
Με λίγα λόγια πρέπει να υπάρξει μια μικρή «μεταμόρφωση». Να φύγει από τη λογική του executive, όπου ουσιαστικά σε αυτό το στάδιο «τρέχουμε» τις εταιρείες και να φτάσει σε ένα επίπεδο πιο στρατηγικό.
Αφού ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο περνάμε στις προσομοιώσεις συνεδριάσεων διοικητικών συμβουλίων, δηλαδή ενεργούμε ως κανονικά μέλη διοικητικών συμβουλίων με βάση case studies που χρησιμοποιούμε από το IMD Business School, του ακαδημαϊκού συνεργάτη του The Boardroom και μέσα σε ομάδες λειτουργούμε σαν ανεξάρτητα μέλη διοικητικών συμβουλίων και εφαρμόζουμε όσα μάθαμε στη θεωρία. Όλο αυτό το κομμάτι αναπτύσσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεσαι για να λειτουργήσεις όσο γίνεται καλύτερα σε ένα πραγματικό συμβούλιο.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι το inner circle program, ένας συνδυασμός leadership development, δηλαδή, αναπτύσσουμε όλες αυτές τις ηγετικές ικανότητες που χρειαζόμαστε ως νέα μέλη διοικητικού συμβουλίου και peer learning, δηλαδή εκμάθησης από ομότιμους. Οι γυναίκες που γίνονται accepted στο The Boardroom εισάγονται σε ομάδες 8 ή 10 ατόμων και σε αυτό το στάδιο συνδιαλέγονται με άτομα σε υψηλόβαθμες θέσεις από διαφορετικές θέσεις και λειτουργούν σαν να βρίσκονται σε πραγματικό συμβούλιο. Αυτό το inner circle είναι ένα ασφαλές περιβάλλον, όπου δεν υπάρχει κριτική, αλλά εμπιστοσύνη και εχεμύθεια στο οποίο μαθαίνει η μία από την άλλη.
Ο τρίτος πυλώνας είναι το strategic networking, όπου εδώ μπαίνουν οι άντρες στο παιχνίδι. Είναι οι άντρες υποστηρικτές σε στρατηγικές θέσεις ισχύος, που προέρχονται από τις εταιρείες με τις οποίες συνεργαζόμαστε και πιστεύουν στην ποικιλομορφία. Βρίσκονται κάθε μήνα ή κάθε εβδομάδα για διάφορες ασκήσεις μαζί με τα μέλη μας. Τους φέρνουμε στην κοινότητά μας με διάφορες αφορμές, ώστε να αρχίσει να χτίζεται γέφυρα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες που βρίσκονται σε αντίστοιχες θέσεις. Εκεί που φαίνεται, όμως, ακόμη περισσότερο το αποτέλεσμα της δουλειάς μας είναι ότι το 90% των αιτήσεων για διορισμό μελών σε διοικητικά συμβούλια -τουλάχιστον στην Ελβετία – έρχεται από τους άντρες υποστηρικτές, επειδή δεν έχουν το networking για να βρουν γυναίκες μέλη.
Ο τέταρτος πυλώνας είναι αυτό που ονομάζουμε inspiration- έμπνευση, κατά τον οποίο προσκαλούμε γνωστά πρόσωπα του χώρου, κυρίως από την Αμερική, όπως η Cindy Gallop, με τα οποία κάνουμε εποικοδομητικές συζητήσεις και events, που εμπνέουν τα μέλη μας.
Φυσικά και όλα αυτά γίνονται στον χώρο μας, στο ιδιωτικό μας κλαμπ, όπου βρισκόμαστε με τα μέλη, με τους άντρες υποστηρικτές και τους recruiters, για να αναπτυχθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Το σημαντικό είναι να βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο και όχι τόσο online, ώστε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε σωστή και ρεαλιστική εμπειρία.
Πόσα μέλη αριθμεί το παράρτημά σας στην Ελλάδα και με ποια κριτήρια μπορεί μια γυναίκα να γίνει μέλος;
Όλα μας τα παραρτήματα έχουν τα ίδια κριτήρια και τους ίδιους ταυτόχρονα περιορισμούς. Ο βασικός περιορισμός είναι αριθμητικός. Δεν μπορούμε να δεχτούμε πάνω από 100 άτομα τη χρονιά, γιατί έχουμε limited resources, δεν είμαστε δηλαδή ένας μεγάλος οργανισμός και επειδή θα παραμείνουμε μικρός οργανισμός, αλλά και επειδή θέλουμε η εμπειρία των μελών να είναι προσωποποιημένη τα μέλη μας παραμένουν λίγα σε αριθμό.
Επιπλέον, επειδή θέλουμε να δούμε την αλλαγή στα διοικητικά συμβούλια, εστιάζουμε αρχικά στις γυναίκες που είναι όσο πιο έτοιμες γίνεται.
Όμως, επειδή είναι πολύ συγκεκριμένα τα κριτήριά μας και οι γυναίκες που τα πληρούν είναι ελάχιστες, υπάρχει η ποικιλομορφία στα μέλη μας. Γι’ αυτό έχουμε μια δέσμευση με τις εταιρείες τις οποίες συνεργαζόμαστε, να εκπροσωπούμε 23 τομείς της οικονομίας, που μπορεί να είναι από το shipping, το τραπεζικό κομμάτι ή κάποιον άλλο εξίσου απαιτητικό τομέα. Φυσικά, τα μέλη προέρχονται από διαφορετικές εταιρείες, για να καταφέρουμε να υπάρξει η εχεμύθεια και να λειτουργήσουν καλύτερα οι ομάδες μας. Ιδανικά, στοχεύουμε και στο διαφορετικό πολιτιστικό και πολιτισμικό υπόβαθρο – κάτι που κάνει πιο εύκολη την προσαρμογή όλων. Στην Ελλάδα, που αριθμούμε 70 μέλη, αυτό είναι σχετικά δύσκολο, αλλά, για παράδειγμα, στην Ελβετία το έχουμε καταφέρει.
Ποια είναι η επόμενη χώρα-στόχος του The Boardroom;
Δραστηριοποιούμαστε σε έξι χώρες (Ελβετία, Ελλάδα, Δανία, Βέλγιο, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία) και έχουμε ακόμα έξι στον σχεδιασμό, που ευελπιστούμε να λειτουργήσουν του χρόνου. Προσπαθούμε να χτίσουμε μια δυνατή, ποικιλόμορφη κοινότητα και αυτό θα γίνει έχοντας πολλά μέλη σε διαφορετικές χώρες. Έχουμε ένα διετές πλάνο, το οποίο επειδή είμαστε μια μικρή εταιρεία μπορούμε να το καταφέρουμε μέσα σε 24 μήνες. Η Ευρώπη θα κλειδώσει σε 12 χώρες και επόμενος στόχος είναι η Αμερική και συγκεκριμένα η Νέα Υόρκη.
Διακρίνετε μεγάλες διαφορές στις γυναίκες στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και στις γυναίκες στην Ελλάδα;
Γενικά, όλοι έχουμε για τις υπόλοιπες χώρες μια εικόνα «εξωτερική», για τα ήθη, τα έθιμα ή για το πώς ζουν οι άνθρωποι. Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό να θεωρούμε ότι η δική μας κατάσταση είναι πάντοτε λιγάκι πιο δύσκολη από του άλλου.
Προσωπικά, είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα και έχοντας ζήσει τα τελευταία 20 χρόνια εκτός, έλεγα πως η κατάσταση εδώ ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Πριν πάω στην Ελβετία, όπου ζω εδώ και 10 χρόνια, είχα ήδη δουλέψει στην Αμερική, στο Μιλάνο και σε άλλες χώρες και φανταζόμουν ότι η επαγγελματική ζωή μου στην Ελβετία θα ήταν πολύ πιο εύκολη.
Ζώντας, όμως, στην Ελβετία ως γυναίκα executive δεν έχω βιώσει μεγαλύτερη προκατάληψη σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Είναι μια πολύ συντηρητική κοινωνία, θέλει τη γυναίκα στο σπίτι, να φροντίζει σύζυγο και παιδιά και έχει την οικονομική δυνατότητα να το προσφέρει. Δεν υπάρχουν, όμως, υποδομές για να στηρίξουν μια γυναίκα που μεγαλώνει τα παιδιά της. Η φροντίδα του και η παρακολούθησή του είναι πολύ ακριβή.
Οπότε στην Ελβετία, τα πράγματα είναι χειρότερα από την Ελλάδα, αφού εκεί περιμένουν με το που παντρευτεί μία γυναίκα να μείνει στο σπίτι και να ζήσει με τον μισθό του συζύγου. Στη συνέχεια βρεθήκαμε στη Δανία και θεωρούσαμε πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Κι όμως οι γυναίκες στη Δανία μάς λένε ότι κοινωνικά δεν είναι αποδεκτές. Μπορεί να υπάρχει σωστή υποδομή και φροντίδα για τα παιδιά, αλλά σε κοινωνικό επίπεδο οι γυναίκες έχουν τα ίδια προβλήματα με εμάς.
Βλέπετε πως σε τρεις χώρες οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τα ίδια θέματα και με όσες γυναίκες συζητάμε είτε μέλη μας είτε συνεργάτιδές μας από όλον τον κόσμο, καταλήγουμε πως οι γυναίκες έχουν τα ίδια προβλήματα – αναφορικά, πάντα, με το επαγγελματικό κομμάτι και το πώς σε αντιμετωπίζουν όταν είσαι σε γόνιμη ηλικία ή είσαι παντρεμένη ή επιθυμείς να παντρευτείς.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι εκείνο το στοιχείο που πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει στις συνεντεύξεις ή τις συζητήσεις για δουλειά με γυναίκες;
Για μένα αυτό που πρέπει να σταματήσει είναι οι ερωτήσεις σχετικά με την προσωπική – οικογενειακή ζωή της γυναίκας. Μου έκαναν ερωτήσεις για το αν θα παντρευτώ, αν θα κάνω παιδιά, τι θα κάνω αν αποκτήσω παιδιά και αρκετές ακόμα.
Προσωπικά, το βλέπω ως προκατάληψη. Βλέπουν μία γυναίκα και αυτόματα σκέφτονται ότι δεν θα κάνει καλά τη δουλειά της, επειδή θα παντρευτεί ή θα κάνει παιδιά και αρνούνται τη συνεργασία. Μπορεί να μην σου πουν ότι σε απορρίπτουν γι’ αυτό, αλλά και μόνο η ερώτηση είναι προσβλητική και δείχνει προκατάληψη.
Αυτό επηρεάζει όλες τις γυναίκες. Λένε συχνά πως οι γυναίκες που δεν είναι παντρεμένες ή δεν έχουν παιδιά έχουν καλύτερη εξέλιξη στην καριέρα τους. Αυτό δεν ισχύει. Γιατί; Επειδή αν δεν είσαι παντρεμένη θα παντρευτείς κι αν είσαι μεγαλύτερη σε ηλικία και δεν έχεις παντρευτεί τότε μπαίνει ένας άλλος παράγοντας στη μέση – λένε πως ο χαρακτήρας της γυναίκας δεν είναι καλός, γι’ αυτό και δεν έχει παντρευτεί, άρα δεν θα είναι καλή και στη συνεργασία.
Αν δεν είσαι μητέρα λένε θα γίνεις, αν είσαι μητέρα λένε πως θα ασχολείσαι περισσότερο με το παιδί. Δεν υπάρχει κάτι σταθερό και σωστό. Πρέπει να λυθούν όλα αυτά τα υποσυνείδητα στερεότυπα για να τα καταφέρουμε.
Πώς θα αποτιμούσατε την πρώτη χρονιά λειτουργίας του The Boardroom στην Ελλάδα;
Έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου ως προς την ποιότητα των μελών. Στην Ελλάδα, που αριθμούμε 70 γυναίκες, η εμπειρία που υπάρχει είναι η υψηλότερη που έχω σε όλες τις χώρες. Έχουμε γυναίκες πάρα πολύ έμπειρες με πάρα πολλά χρόνια προϋπηρεσίας σε βιομηχανίες ακόμα και όπως το shipping ή το banking, industries που είναι δύσκολες και οι γυναίκες δεν τα παρατούν.
Εκείνο που με εντυπωσίασε, επίσης, είναι η στήριξη από τις εταιρείες, οι οποίες πρακτικά στηρίζουν τις γυναίκες -τόσο τα μέλη τους όσο και στο σύνολο. Στην Ελβετία αυτό δεν μου έκανε τόση εντύπωση, αλλά στην Ελλάδα – μια μικρή αγορά – είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Τέλος, είδαμε – και αυτό έχει να κάνει με την κουλτούρα – ότι τα μέλη μας δέθηκαν πολύ πιο γρήγορα μεταξύ τους. Στην Ελβετία, που τα μέλη μας προέρχονται από 23 διαφορετικές χώρες, αυτό δεν συνέβη τόσο γρήγορα. Στη χώρα μας έγιναν μία ομάδα που στηρίζει η μία την άλλη και γνωρίζω πως κάνουν πράγματα και εκτός του The Boardroom. Για εμένα η Ελλάδα είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία για εμάς.
Ποιοι είναι οι στόχοι για την επόμενη χρονιά;
Φυσικά είναι το άνοιγμα των κλαμπ στις καινούριες χώρες. Το επόμενο είναι να γίνουν πιο γρήγορα οι διορισμοί σε διοικητικά συμβούλια και το τρίτο είναι να διεθνοποιήσουμε το The Boardroom, ώστε οι γυναίκες από όλες τις χώρες να νιώθουν πως είναι μέλη μιας διεθνούς κοινότητας.
Για την Ελλάδα εστιάζουμε στην πρώτη ομάδα των μελών, προκειμένου να αυξήσουμε τους διορισμούς και να δεχθούμε λίγα μέλη τη νέα χρονιά, ώστε να φέρουμε περισσότερες εταιρείες και μέσω αυτών να επιταχύνουμε τους διορισμούς σε διοικητικά συμβούλια.
Πώς νιώθετε που η επιχειρηματική σας δράση αναγνωρίζεται και βραβεύεται;
Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δημιουργείται ένα αίσθημα ευθύνης. Το The Boardroom το «βλέπουν» πλέον πολλοί. Τώρα πια νιώθω πως εκπροσωπούμε όλες τις γυναίκες και πρέπει να τις προστατεύσουμε. Αν το εγχείρημά μας πάει καλά θα αλλάξει ο κόσμος, αν δεν πετύχει νομίζω θα υπάρξει ένα σοβαρό πρόβλημα και για τις επόμενες γενιές.
Νιώθω ότι οι γυναίκες στον επιχειρηματικό κόσμο βρίσκονται κάτω από έναν μεγεθυντικό φακό, στον οποίο φαίνονται όλα τα ελαττώματα. Αυτό δεν συμβαίνει για τους άντρες. Οι γυναίκες θα κριθούν δυο φορές, γι’ αυτό και πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές. Ωστόσο, δεν πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να φοβόμαστε να πάρουμε ρίσκα.
Έχετε εντοπίσει στα μέλη σας το Imposter Syndrome;
Ναι, το έχω αντιληφθεί. Ακόμα και σε γυναίκες που τις είχαμε στο μυαλό μας ως είδωλα το βλέπουμε. Όλες οι γυναίκες το αντιμετωπίζουν. Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο και για τους άνδρες – εκτός κι αν δεν μιλούν γι’ αυτό. Αν και παλαιότερα το αντιμετώπιζα αρνητικά, τώρα ξέρω ότι με κάνει να προετοιμάζομαι καλύτερα. Οι άντρες βάζουν μία γραβάτα και ένα κοστούμι και μοιάζουν έτοιμοι. Οι γυναίκες, επειδή έχουν αυτή την αγωνία, μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους.
Η εμφάνιση, τελικά, παίζει τόσο σημαντικό ρόλο;
Η αλήθεια είναι πως επηρεάζει – έστω και υποσυνείδητα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να είναι η δουλειά μας τόσο καλύτερη, που να επισκιάζει οτιδήποτε άλλο. Κοιτάξτε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο σε έναν με δύο χρόνους. Αυτές οι προκαταλήψεις έχουν χτιστεί εδώ και γενιές. Ξέρω ότι οι γυναίκες έχουν κουραστεί, αλλά αν αφήσουμε την απογοήτευσή μας να μας καταβάλλει τότε δεν θα καταφέρουμε τίποτα.
Πρέπει να γνωρίζουμε πολύ καλά το αντικείμενό μας και να εργαζόμαστε πάνω σε αυτό, αλλά και την πραγματικότητα. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μπαίνοντας σε μία αίθουσα δημιουργούμε μια πρώτη εικόνα, διαφορετική από ενός άντρα συναδέλφου. Πρέπει να το γνωρίζουμε και να το μανατζάρουμε κατάλληλα προς όφελος όλων. Δεν λέω ότι είναι σωστό ή δίκαιο, αλλά πρέπει να το γνωρίζουμε.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν προκαταλήψεις και να τις διαχειριζόμαστε για το καλό όλων μας.
Λένε πως οι γυναίκες μεταξύ τους είναι πιο σκληρές. Τι πιστεύετε γι’ αυτό;
Ναι, ισχύει σε έναν βαθμό. Γενικά, οι γυναίκες είναι πιο σκληρές. Ωστόσο, προσωπικά, δεν θα αφήσω ποτέ τον εαυτό μου να κριτικάρει μία άλλη γυναίκα μπροστά σε άλλους ή μπροστά σε άντρες. Αυτό δεν κάνει καλό σε κανέναν.
Μια συμβουλή για τις γυναίκες που ξεκινούν τώρα ή θέλουν να εξελιχθούν στην καριέρα τους.
Εκείνο που θα ήθελα να ήξερα εγώ όταν ξεκινούσα πολλά χρόνια πριν είναι το πόσο πολύ επηρεαζόμαστε από το περιβάλλον μας. Δηλαδή, από τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας, φίλους, συνεργάτες, σύντροφο. Αν το κλίμα δεν είναι θετικό, τότε πρέπει να φεύγουμε. Ας μην περιμένουμε το περιβάλλον να αλλάξει. Κάνε προσπάθεια να πας κάπου αλλού. Ας αλλάξουμε εμείς. Η επιλογή των ανθρώπων είναι πολύ σημαντική. Συχνά σκεφτόμαστε το τι κάνουμε εμείς και το τι σκεφτόμαστε εμείς. Παίζει μεγάλο ρόλο και η επιρροή που έχουμε από το περιβάλλον μας.
Μάθετε περισσότερα για το The Boardroom εδώ.
Για τη φόρμα εκδήλωσης ενδιαφέροντος συμμετοχής στα προγράμματα του clubhouse πατήστε εδώ.
Φωτογραφία: Γιώργος Ξύγκος.
