Το να πει κανείς ένα μεγάλο “μπράβο” στους συντελεστές των Άγριων Μελισσών είναι μάλλον πλεονασμός – οι πίνακες τηλεθέασης μιλάνε από μόνοι τους και λένε ακριβώς αυτό, και μάλλον πιο πειστικά. Καμιά φορά όμως δεν πειράζει να επαναλαμβανόμαστε, ειδικά αν είναι για καλό.
Η σειρά είναι κυριολεκτικά το δώρο που συνεχίζει να δίνει, με τις ερμηνείες των ηθοποιών να παραβγαίνει η μία την άλλη – και αυτό δεν αφορά μόνο τους πρώτους ρόλους που στην πλειοψηφία τους είναι συγκλονιστικοί (με την κανονική έννοια της λέξης, όχι όπως όταν το λέμε για ένα ζευγάρι παπούτσια), αλλά και τους περισσότερους περαστικούς, ακόμα και τους αντιπαθητικούς χαρακτήρες που δημιουργούν πραγματικά πίσω τους κενό όταν οι ιστορίες τους τελειώνουν, αφήνοντας τους τηλεθεατές να αναρωτιούνται πότε τους αγάπησαν και δεν το κατάλαβαν.
Η σκηνοθεσία αξίζει επίσης συγχαρητήρια και για τους πολύ δύσκολους στον καλό λόγο, να θυμηθούμε ότι πρόκειται για καθημερινή σειρά και όχι για το Μάτια Ερμητικά Κλειστά που το γύριζαν 4 χρόνια. Για τα τηλεοπτικά δεδομένα είναι κλάσεις ανώτερη από ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από ελληνικές παραγωγές και είναι προφανές ότι οι τηλεθεατές εκτιμούν όχι μόνο την προσπάθεια, αλλά και την αισθητική. Αυτό φάνηκε από πέρυσι και θα περίμενε κανείς να ακολουθήσουν κι άλλες παραγωγές φέτος το καλό παράδειγμα, είναι απορίας άξιο γιατί αυτό δεν συνέβη, και σε άλλες δουλειές βλέπουμε ακόμα καλούς ηθοποιούς να παίζουν σαν καρικατούρες – και δυστυχώς όχι (μόνο) στις κωμωδίες.
Για το σενάριο επίσης τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, αρκεί μόνο να πούμε ότι τα δημοσιεύματα για τις εξελίξεις έχουν απίστευτη επισκεψιμότητα, χωρίς τα αναπόφευκτα “σπόιλερς” να στερούν τίποτα από την τηλεθέαση. Ένας μόνο αστερίσκος – παράκληση θα μπορούσε να είναι η ιστορία της Ελένης, η οποία έχουμε πάρει απόφαση ότι δεν θα δει στον ήλιο μοίρα στο κοντινό μέλλον ή και ποτέ, αλλά ίσως θα γινόταν να μην αποχαιρετά κλαίγοντας τον Λάμπρο σε κάθε επεισόδιο, στο σπίτι, στο κρατητήριο, στο χωράφι, στο επισκεπτήριο, ίσως αύριο μεθαύριο και στον ύπνο της. Όμως ας μη γκρινιάζουμε. Οι Άγριες Μέλισσες είναι μια πάρα πολύ καλή σειρά, που ανεβάζει το επίπεδο της τηλεόρασης από μόνη της, με τους χρήστες του twitter ενδεικτικά να γράφουν κάθε εβδομάδα “τι επεισοδιάρα είδαμε πάλι” στο σχετικό hashtag. Δεν αγαπήθηκε τυχαία τόσο πολύ και από τόσους πολλούς και όπως έγραψε και ο θεατρικός συγγραφέας Αντώνης Τσιπιανίτης στο facebook “είναι μια καταπληκτική δουλειά από όλους τους συντελεστές. Ευτυχώς που τους έχουμε”.
