Power Talk – Marie Claire Greece from Marie Claire Greece on Vimeo.

Tο Marie Claire Power Talk , μια σειρά από ομιλίες που φέρνουν στο επίκεντρο της συζήτησης την ισότητα και την γυναικεία ηγεσία, άνοιξε σήμερα, Τρίτη 13 Οκτωβρίου, με καλεσμένη την Πρόεδρο του “Ελλάδα 2021”, Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη και με θέμα “Γυναίκες: για μια θέση στην Ιστορία”.

Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη συνομίλησε με τη Γαλάτεια Λασκαράκη, Editor in chief του Marie Claire για τις νίκες της Ιστορίας αλλά και για τους στόχους του αύριο.

“Σας άκουγα που λέγατε για τους τίτλους και δεν είπατε ότι είμαι μαμά, τριών παιδιών και γιαγιά τριών εγγονών -κορίτσια- και σύζυγος φυσικά” υπογράμμισε η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη μετά το καλωσόρισμα.  “Γιατί αυτά μετράνε στη ζωή μου, πολύ”.

Πώς καταφέρνει να συνδυάσει καριέρα και οικογένεια; “Δύσκολα, όπως όλες οι γυναίκες.”

Σχολιάζοντας το βίντεο του Marie Claire που καταγράφει τα στατιστικά της ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών και έχοντας υπόψιν της ότι την ακούν γυναίκες, ανέφερε: “Θέλετε να σας μιλήσω για τους νόμους; Υπάρχουν ειδικές. Εγώ θα σας μιλήσω για τη δική μου εμπειρία στη ζωή.”

“Υπάρχουν αυτά που λέμε ups and downs. Υπάρχουν στη ζωή σου στιγμές που νομίζεις ότι έκανες κάτι και υπάρχουν στιγμές που απογοητεύεσαι. Με αυτό έχει να κάνει όλο αυτό το βάρος των σύνθετων ρόλων. Ο σύνθετος ρόλος είναι το να είσαι κόρη, αδερφή, σύντροφος, σύζυγος, μαμά, γιαγιά αλλά να έχεις μέσα σου πράγματα που θες να τα εκφράσεις. Να έχεις δυνατότητες που να λες: μπορώ να τα καταφέρω να αναλάβω αυτή τη θέση, να αφήσω κάτι πίσω μου. Στις επιχειρήσεις, στα κοινά -εγώ ξεκίνησα από το Δήμο-, στο να αναλάβεις μια θέση, στο να έχεις την ευθύνη να φέρεις σε πέρας αυτό που ανέλαβες. Όπως εγώ στους Ολυμπιακούς και τώρα που κοιτάζουμε να ανεβάσουμε την κοινωνία και τους Έλληνες, μέσα και έξω από την Ελλάδα, και τις Ελληνίδες φυσικά στο να γιορτάσουμε ότι 200 χρόνια είμαστε όρθιοι. 200 χρόνια περάσαμε πολλά και πρέπει να το γιορτάσουμε και πρέπει να δούμε το μέλλον.”

Όταν μιλάμε, λοιπόν, για το τι δυνατότητες έχει μια γυναίκα να διεκδικήσει, για μένα έχει πάρα πολλές και δεν πρέπει να στέκεται στο τι λέει το γράμμα του νόμου. Έχουμε απίστευτες αντοχές, είμαστε η αιτία της δημιουργίας και της δημιουργικότητας, έχουμε πολύπλευρο τρόπο να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και να συνδυάζουμε και έχουμε και άλλα όπλα εμείς οι γυναίκες.”

“Το θέμα είναι να μην μας παίρνει από κάτω και θεωρούμε ότι μόνο ο νόμος [μας προστατεύει]… Να διεκδικείς, να συμπαραστέκεσαι και σε άλλες γυναίκες -δεν έχουν όλες την ίδια δύναμη.”

Στη διάρκεια της πανδημίας, λένε, ότι τα βάρη αυξήθηκαν για τις γυναίκες. Ισχύει αυτό κατά τη γνώμη της;

“Πολλές φορές με ρωτάνε ποιες είναι οι ηρωίδες μου, επειδή μιλάμε τώρα για την Ελλάδα και φυσικά να μην ξεχνάμε και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Οι ηρωίδες για μένα είναι οι γυναίκες που κάνουν πέντε διαφορετικά πράγματα μαζί και προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Και πολλές φορές λίγοι το αναγνωρίζουν αυτό. Εγώ δεν λέω να μας χαρίσουν προνόμια, εμείς θα τα πάρουμε τα προνόμια. Να έχουμε απαιτήσεις, από τον εαυτό μας κατ’ αρχήν, ότι μπορούμε να τα κάνουμε και όχι ότι  λόγω της ποσόστωσης δικαιούμαστε να απαιτούμε να μας σέβονται οι άλλοι.”

“Θυμάμαι η κόρη μου, Καρολίνα ήταν 3 ετών και επαναστατούσε γιατί δεν ήμουν η μαμά που θα πήγαινα κάθε μέρα να την παίρνω από το σχολικό, από τον παιδικό σταθμό. Προσπάθησα σε αυτή την ηλικία να την βάλω κάτω και να της πω ότι θέλω να είμαι καλή μαμά αλλά θέλω κι αυτό που έχω μέσα μου. Να δώσω κάτι γύρω μου, να δημιουργήσω, της έλεγα, δυνατότητες για τα παιδιά να παίζουν στις παιδικές χαρές, να είναι καλό το σχολείο τους, να τους φροντίζουν. Όλα αυτά θέλω να τα κάνω. Προσπαθώ να βρω μια ισορροπία, της έλεγα. Σε αγαπάω, το ξέρεις, μέχρι τον πιο μακρινό πλανήτη αλλά θέλω να κάνω κι αυτά. Να είμαι δίπλα σου και να είμαι μια μαμά που δεν μπορώ να κάνω και όλα τα άλλα που έχω στην ψυχή μου, στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, αυτό δεν θα κάνει καλύτερη μαμά.”

“Ξεκινάμε από αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Μπορεί να μην είναι μεγάλο, να μην είναι μια εκστρατεία. Το να διακριθούμε σε μια δουλειά που μας αρέσει, που είναι δημιουργική ή, το πιο δύσκολο, το να πρέπει να δουλέψει γιατί πρέπει να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας. Η γυναίκα πρέπει να παίρνει έμπνευση από τις δυνατότητές της, να βλέπει πως μπορεί να τα βγάλει πέρα και να αποφασίζει και να λέει θα προσπαθήσω, δε χρειάζομαι μόνο τον νόμο.”

Για την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη ο νόμος δεν είναι η μόνη λύση. “Χρειάζονται συνέργειες, συμπαράσταση με άλλες γυναίκες, να τονώνουμε και να στηρίζουμε ή να ψηφίζουμε γυναίκες που ξέρουμε ότι είναι μπροστάρισσες, που μπορούν να τα βγάλουν πέρα, για να φροντίσουν τις υπόλοιπες.”

Τον σεβασμό τον διεκδικούμε, τον απαιτούμε κα στο τέλος τον πετυχαίνουμε.

Στην ερώτηση αν πιστεύει ότι λείπουν σήμερα οι γυναίκες role models αναφέρθηκε και στην πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. “Δε λείπουν οι γυναίκες που είναι πρότυπα: δικαστίνες, επιχειρηματίες, ηρωίδες στα αθλήματα, στην επιστήμη, γιατροί, νοσοκόμες. Ένα μελίσσι γυναικών που δημιουργεί, αντέχει, πονάει, δίνει αγάπη κάθε μέρα και όλη μέρα.”

Για εκείνη υπάρχουν γυναίκες που την στήριξαν ή την ενέπνευσαν;

“Δεν είναι μόνοι οι ηρωίδες που μας εμπνέουν, να παίρνουμε το παράδειγμα από γύρω μας: οι μάνες μας, οι αδερφές μας, οι γιαγιάδες μας, οι φίλες μας. Γυναίκες που βλέπουμε πόσα πολλά πράγματα προσπαθούν να συνδυάσουν πολλά πράγματα στη ζωή τους και έχουμε πάντα το ερωτηματικό: τα κατάφεραν; Μα μπορούμε και τα καταφέρνουμε. Μπορούμε να δείξουμε στον κόσμο ότι απατούμε να μας σέβεται και να μας δίνει ίδιες ευκαιρίες.”

“Και το 2004 και τώρα, είχα πάντα μια αρχή: δεν με ενδιαφέρει το φύλο, η σεξουαλική προτίμηση ούτε και τα πτυχία. Με ενδιαφέρει να δώσει την ευκαιρία σε έναν άνθρωπο να δείξει τι αξίζει. Έχω δώσει την ευκαιρία σε εκατοντάδες γυναίκες μέχρι τώρα […] γιατί ήξερα ότι υπήρχαν γυναίκες ηγέτες που τα κατάφεραν γιατί είμαστε πρακτικές και βρίσκουμε λύσεις σε πάρα πολλά πράγματα. Για αυτό πρέπει να είμαστε σε κέντρα λήψης αποφάσεων και σε διοικητικά κέντρα.”

Πώς μπήκε η ίδια στον στίβο της πολιτικής;

Ο αγώνας πρέπει να πηγάζει από τη δύναμή σου, από το πόσο θέλεις να προχωρήσεις. Εγώ τότε δεν ανήκα σε πολιτική οικογένεια, δεν είχα χρήματα. Δεν ήμουν πάντα Αγγελοπούλου. Ήμουν μια νέα γυναίκα, είχα μια κόρη, ήμουν νομικός. Ήθελα να δημιουργήσω, να αφήσω κάτι γύρω μου. Οι σπόροι που τότε μοίραζα -γιατί δεν είχα και τις δυνατότητες να κάνω καμπάνια πολυτελείας- έδειχναν να αλλάξουμε τη ζωή μας, τη συνοικία μας, τον τόπο μας. Και δεν είναι εύκολο αλλά διεκδίκησα. Πήγα τότε στον πατέρα του πρωθυπουργού, τον Κώστα Μητσοτάκη, και του είπα βοηθήστε με να μπω στον συνδυασμό. Από εκεί και πέρα έλεγα θα πάω στον κόσμο και θα τους πω: Μπορείτε να με πιστέψετε; Κρίνετε με. Οι γυναίκες έχουμε να δείξουμε τη δουλειά που κάνουμε κι εκεί κρινόμαστε. Παίρνουμε εύσημα καθημερινά είτε σαν μάνες είτε σαν σύντροφοί ή σαν εργαζόμενες. Αυτά να τα κεφαλαιοποιήσουμε και να παίρνουμε δύναμη και να μην περιμένουμε ότι θα μας λυθούν όλα τα προβλήματα με πέντε νόμους.”

Δεν δίστασε μάλιστα να αποκαλύψει και την ηλικία της. “Γίνομαι 65 τον Δεκέμβριο. Μου αρέσει που μεγαλώνω. Αυτά δεν τα συζητάμε πολλές φορές με τις γυναίκες και προσπαθούν να μας βάλουν στα στερεότυπα “η νεότητα”, “οι νέες ηλικίες”… Να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή που περνάει κι αφήνουμε κάτι πίσω μας, δημιουργούμε. Ακόμα και το ότι μπόρεσα να βρω ώρα να παίξω με τις εγγονές μου ή μπόρεσα να βρω [χρόνο] να κάτσω να συζητήσω με τα παιδιά μου και να ακούσω τη γνώμη τους ή να κάτσω με τον άνδρα μου μέσα σε όλη αυτή την προετοιμασία για το Ελλάδα 2021 […] να χαιρόμαστε.”

“Το ότι μαθαίνεις και να πέφτεις και να σηκώνεσαι και να να κλαις και να γελάς και να στεναχωριέσαι και να αντιδράς και να αισθάνεσαι ότι δεν σου δόθηκε αυτό που άξιζες να το πάρεις… Αυτά όλα να τα κεφαλαιοποιούμε και να τα κάνουμε δύναμη για να δίνουμε και σε άλλες γυναίκες.”

Παραδέχεται ότι υπήρξαν πολλές στιγμές που έκλαψε στο παρελθόν πιστεύοντας ότι έγιναν αδικίες λόγω των στερεότυπων που επικρατούσαν. “Στο σύμπαν υπάρχουν εκατομμύρια δυνάμεις που συσχετίζονται η μία με την άλλη. Δεν μπορεί να σε πάρει από κάτω επειδή υπάρχουν στερεότυπα αλλιώς να καθόμαστε στο καβούκι μας και να λέμε ότι αφού υπάρχουν στερεότυπα και καθιερωμένοι δεν υπάρχει χώρος για εμάς.”

“Αν υπάρχει μια φράση που με εκνευρίζει είναι το ‘δε γίνεται αυτό’ και ‘αυτό άφησε το για αργότερα’ […] Όλα γίνονται. Με κόστος, με προσπάθεια και με δάκρυα, αλλά γίνονται. Μη μας παίρνει από κάτω.

Θεωρεί τον εαυτό της φεμινίστρια;

“Όταν ξεκίνησε ο φεμινισμός τα πράγματα ήταν πού διαφορετικά στην κοινωνία και χρειαζόταν ένα σοκ. […] Ο τρόπος του αγώνα, για να πούμε και κάτι επαναστατικό, διαφοροποιείται. Γιατί έχουν πετύχει πολλά πράγματα οι γυναίκες, ανάλογα και με τη χώρα που ζούμε. Στην Ελλάδα πρέπει να αισθανόμαστε τυχερές.”

Στην πορεία της κουβέντας αποκάλυψε πως απέκτησε το όνομα Δασκαλάκη από την απαίτηση που είχε ο παππούς της να πάρουν τα παιδιά του το όνομα της μητέρας τους. Μια σπάνια περίπτωση για την εποχή εκείνη, στα 1900. “Βλέπω ότι όπου υπάρχει σεβασμός από τον άνδρα στο τι περνάει μια γυναίκα για να πετύχει… Βλέπω τον Θόδωρο πόσες φορές προσπαθεί να με καλμάρει από προβλήματα που έχω, είναι πάντα η ήρεμη φωνή και η δύναμή μου. Εγώ είμαι και χαρακτήρας turbo βέβαια. Τα παίρνω όταν κάτι δεν βγαίνει ή δεν πάει καλά -και καλά κάνω. Πρέπει να εκτονωνόμαστε και οι γυναίκες.”

Η κουβέντα πήγε πολλές φορές όμως και στα παιδιά της. “Τα παιδιά πιστεύουν στη μάνα τους και δείχνουν ότι με θαυμάζουν αλλά έχουν και ακριβώς το βλέμμα που [δείχνει ότι] μου κάνουν κριτική για ό,τι έχω κάνει και ό,τι δεν έχω πετύχει.”

“Αισθάνομαι τύψεις για κάποιες στιγμές που έχασα. Από την άλλη, αυτό που μου άρεσε να σκέφτομαι ότι θα αφήσω κάτι από τη δουλειά μου πίσω μου. Μπορεί να μην αρέσει στα παιδιά μου αλλά το εκτιμάνε. […]Ένα πράγμα που τους έμαθα είναι να μην θεωρούν τίποτα δίκαιο και τίποτα δεδομένο.’

Οι κανόνες υπάρχουν για να δημιουργούνται εξαιρέσεις κι αυτό ισχύει για όλες τις γυναίκες, σε όποια ηλικία κι αν είναι.”
“Η γκρίνια, η μεμψιμοιρία, το ‘φταίει η τύχη’ και ‘φταίει η μοίρα’ πρέπει να τα διαγράψουμε από το λεξιλόγιό μας.”

“Πιστεύω στους Έλληνες. […] Όταν προσπαθείς να κάνεις κάτι θα υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες. Εγώ πέρασα μεγάλη περιπέτεια με την υγεία μου. Δεν το διαφημίζω αλλά συνέβη.”
“Βέβαια έχει σημασία η δουλειά μου αλλά και η δουλειά δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.”

Τέλος, η κουβέντα πήγε και στον εορτασμό των 200 χρόνων από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. “Να γιορτάσουμε όλη αυτή τη διαδρομή, ότι είμαστε όρθιοι και να δούμε τι έχουμε μπροστά μας. Τι δώρο αποφασίσαμε να πούμε ότι κάνουμε στους εαυτούς μας; Ζητήσαμε από όλη την κοινωνία […] πείτε μας πώς θέλετε εσείς να το γιορτάσουμε.”
“Δράσεις που δημιουργούν μέλλον, προκοπή έσοδα. Η κοινωνία ανταποκρίθηκε κι εμείς πάμε και συζητάμε όλες αυτές τις μοναδικές προτάσεις που έρχονται. […] Θα κάνουμε και μεγάλες γιορτές. Θα το γιορτάσουμε αλλά όποια χρήματα, θα πάνε κυρίως σε πράγματα που θα μείνουν και την επόμενη μέρα.”
“Ο καθένας ψάχνει το παρελθόν του, το παρελθόν του τόπου του, το τι έγινε στον τόπο του και του αρέσει και είναι περήφανος να τα προβάλει. […] Δεν μιλάμε μόνο για τις γνωστές ηρωίδες. Μιλάμε για γυναίκες που ήταν στους μπαρουτόμυλους, που έκαναν τα βόλια, που φροντίζαν πίσω όλες τις οικογένειες που μεταφέραν μηνύματα, που διαχειρίστηκαν την ορφάνια των παιδιών τους. Σε κάθε τόπο που πάμε αναδεικνύονται προσωπικότητες που έπαιξαν ρόλο όχι μόνο στην Επανάσταση αλλά στα 200 χρόνια που πέρασαν. Μιλάμε για πραγματικές ηρωίδες.”
“Κανονικοί άνθρωποι είμαστε. Μη φανταζόμαστε επειδή βλέπουμε έναν άνθρωπο που έχει καταφέρει πέντε πράγματα στη ζωή του ότι πάνε πρίμα όλα. Δεν πάνε όλα πρίμα. Και κλάματα [υπάρχουν] και νεύρα και απαιτήσεις και διεκδικήσεις.”
Μια πτυχή της κανονικότητάς της είναι και η σχέση της με την κουζίνα. “Έμαθα να μαγειρεύω όταν πήγαν τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο κι έβλεπα τις άλλες μαμάδες να φέρνουν κανελόνια στην κατάψυξη ή το κέικ. Κι έλεγα είμαι έξυπνη γυναίκα και δεν μπορώ να κάνω πέντε συνταγές. Αισθανόμουν μειονεκτικά έναντι των άλλων μαμάδων. Έμαθα και, όπως λέει και ο Θόδωρος, μας κόστισε λίγο παραπάνω γιατί έπαιρνα τηλέφωνο τη μαμά μου από τη Βοστόνη ή την Αγγλία για να μου πει ακριβώς τη συνταγή.”
Να μην το βάζουμε κάτω. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν γίνεται. Δεν υπάρχουν πράγματα που δεν διορθώνονται.
“Να γιορτάζουμε την κάθε μικρή νίκη μας αλλά και τα λάθη μας και τις επιτυχίες μας. Γιατί τα λάθη σου δίνουν εμπειρία και οι επιτυχίες σου δίνουν δύναμη. Να παίρνουμε τη ζωή μας [ως ότι] είναι μια ευχάριστη αναμέτρηση”, ήταν το μήνυμα που έστειλε κλείνοντας η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη.

Τι θα θέλαμε να αλλάξει στην ζωή των γυναικών τα επόμενα χρόνια; Το 2021 ίσως αποδειχτεί η χρονιά μερικών ακόμη κατακτήσεων για τις Ελληνίδες. Η έναρξη μιας εποχής που θα φέρει περισσότερες γυναίκες σε ηγετικές θέσεις από όπου θα μπορέσουν να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον για όλους.

H Γιάννα Αγγελοπούλου- Δασκαλάκη είναι Πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων της Ελληνικής Πολιτείας. Ορίστηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας επικεφαλής της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», που συγκροτήθηκε για τις εκδηλώσεις εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 12 Δεκεμβρίου 1955 και σπούδασε νομικά. Εκλέχτηκε βουλευτής το 1989 και το 1990. Από το 1994 υπηρέτησε στο Harvard ως Αντιπρόεδρος του “Dean’s Council of Harvard’s Kennedy School of Governance”, ενώ ακόμα και σήμερα είναι μέλος τoυ “Advisory Board of the Center for Business and Government”.

H Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη ήταν πρόεδρος της επιτροπής διεκδίκησης και στη συνέχεια της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. Για την προσφορά της στη διοργάνωση των Αγώνων τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής από τη Γαλλική Δημοκρατία.

To 2011, ίδρυσε το Πρόγραμμα “Αngelopoulos Global Public Leaders” στο HKS, με σκοπό να φέρει διακεκριμένους ηγέτες στο Harvard, προκειμένου αυτοί να έχουν επαφή με τους φοιτητές και να μοιραστούν τις εμπειρίες που έχουν αποκομίσει. Τον Οκτώβριο του 2019 ίδρυσε το “ Gianna Angelopoulos Programme for Science Technology and Innovation” (GAPSTI) στο Πανεπιστήμιο Cambridge, το οποίο υποστηρίζει ιδιαίτερα ταλαντούχους επιστήμονες που βρίσκονται σε αρχικό στάδιο καριέρας. Η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη είναι επίσης ιδρύτρια και χορηγός του “Angelopoulos CGIU Fellowship Program”, μέσω του οποίου έχουν ενισχυθεί 100 νέοι Έλληνες επιχειρηματίες.

Marie Claire Power Talk: Δυνατές μαζί

Το digital συνέδριο για την ισότητα διεξάγεραι στις 13, 15 και 20 Οκτωβρίου, αναπτύσσοντας έξι θεματικές που αφορούν τα δικαιώματα των γυναικών στην κοινωνία και στον εργασιακό τομέα. Μαζί μας ενώνουν τη φωνή τους Ελληνίδες και διεθνείς προσωπικότητες που με το έργο και τις ιδέες τους αποτελούν διαρκή έμπνευση και δείχνουν το δρόμο για μεγαλύτερη συμμετοχή γυναικών στις αποφάσεις που διαμορφώνουν το μέλλον του κόσμου.

Δες ΕΔΩ αναλυτικά το πρόγραμμα του συνεδρίου για τις επόμενες μέρες. 

Powered by:

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below